-مدیریت استفاده از وسایل خونگیری

مراجعین به آزمایشگاه تشخیص پزشکی، اغـلب بیمــاران

سرپاییبستری هستند. وسایـل خونگیــری بیماران سرپایی،

همچون وسایل مــربوط به خارج ازآزمایشگاه، یعنی بیـماران

بستــری در منــزل یا بیمارستــاندر سینـی­های مخصـوص

جابه­جا می­شود (تصویر ۵-۱).

میز یا سینی این وسایل باید بـه طــور کامــل، تمیـز و آمـاده

باشند و لازم است حـــداقل هفته­ای یک­بار با مـواد ضدعفونـی

کننده، اغلب مخلوط یـک قسمت مایــع شستشــو(bleach)

و نه قسمت آب، تمیز و پاک شونـــد. در موقـع خــونگیری از

قرار دادن سینی روی تخت بیــمار که ممکــن است ناگهــان تصویر (۵-۱)- جعبه مخصوص وسایل خونگیری

واژگون شود، باید اجتناب نمود. و درجایی مسطح و منــاسب،

در دسترس قرار گیرد. بطوریکه اگر بتوان در صورت لزوم و بدون ناراحتی و نگرانی لوله­های خون را به هر علتی با مشکل رو برو شود، تعویضشود. وسایل لازم برای بیماران سرپایی را در آزمایشگاه میتوان در قفسه­های بالا و یا کنار میز کار قرار داد. به این ترتیب دسترسی به آن­ها راحت­تر بوده و فضای کاری اشغال نخواهد شد.

 

 

 

 

 

 

بیماران سرپایی، نیاز به صندلی­های دسته­دار مخصوص، برای قرار دادن دست بر روی دسته آن دارند (تصویر۲-۵).

جای دست بهتر است در جلوی صندلی قرار گیرد تا از خطــر

سقوط احتمالی بیمار درحالت ضعف و بی­حالــی پیش­گیـری

شود. جمع­آوری خون از بیماران با سابقــه غش و ضعف، لازم

است در حال درازکش انجام شود.

 

۲-انتخاب موضع مناسب

اولین ضرورت در خون­گیریها، تعیین موضع مناسب تهیه خــون

از برای بیمارو بستن تورنیکه، به منظور سهــولت روش یافتــن رگ

است. تورنیکهجریان برگشت بالای خـون از دست به بــازو را بیشتـر

کرده و رگ رابهتر نمایان میسازد. ساده­ترین تورنیکه­ها در انواع مختلف،

نـوارهاییاز جنس لاتکس و مشابه آن هستند. لاتکس به دلیـل نـرم

بــودن، انعطاف­پذیریو ارزانی، به صورت یک­بار مصرف کاربری زیادی

دارد.                                                                                                                  تصویر (۲-۵)- صندلی مخصوص خون­گیری

ولی به دلیل حساسیت پوستی که به وجود می­آورد، استفاده آنها در

بعضی مؤسسات منع شده است. تورنیکه­های یک­بار مصرف و غیرلاتکس، وسیله خوبی درجلوگیری از انتقال عفونت وکاهش حساسیت هستند. تورنیکه­های حلقه­دار ویا تکمه­ای با دوام، علاوه برگرانی، مشکل ضدعفونی کردن دارند هستند. تورنیکه­ها با امکان  انتشار عفونت به خصوص پاتوژن­های پوستی مقاوم به متی­سیلین۱[۱]از جمله استافیلوکوک ائوروس، باید کنار گذاشته شوند.

استفاده ازتورنیکه­های بامصرف محدود و قابل نظافت وضدعفونی کردن، آسان تر بوده و بهتر است از نوع لاتکس باشد. در مورد بیماران با ر­گهای مخفی و مشکل به دسترسی، می­توان از بازوبند فشارخون سنج ۲استفاده نمود. در این صورت یافتن رگ با زیاد وکم­نمودن فشار، آسان­تر خواهد شد. در این مورد، فشار وارده نباید از محدوده فشارخونهای طبیعی تجاوز کند.ازاینکه، کاربری این دستگاهبه طور کلی نیاز به تجربه بیش­تری دارد، بهتر است با نظر سرپرست بخش انجام گیرد. وسایل نوری مخصوصکه درسالهای اخیر وارد بازار شده،  با قرارگرفتن در موقعیت مناسبی از بازو، سیاهرگ موردنظر را، به صورت خط تیره­ای مشخص میکند.

 

۳-ضدعفونی کردن موضع جمع آوری خون

به منظور کاهش خطر عفونت، محل ضربه سوزن باید با نوعی مواد ضدعفونی­کننده و یا آنتی­سپتیک پاکیزه و تمیز شود. آنتی­سپتیک­ها بیشتر در پاک­کردن بافت زنده مصرف می­شوند، در حالی­که مواد ضدعفونی­کننده۳در مواردی غیر از بافت زنده به کار می­روند. آنتی­سپتیک­ها، قبل از خون­گیری به منظور پاک­کردن پوست از باکتری­های عادی و جلوگیری از بروز عفونت و یا Sepsis استفاده می­شوند. پر مصرف­ترین آنتی­سپتیک­ها، الکل ایزوپروپیلیک ۷۰درصد است که با متوقف کردن رشد باکتری۴، از تولید مثل و افزایش تعداد آن­ها جلوگیری می­کند. برای سهولت و نظم در کار می­توان از پنبه­های پیش آغشته به الکل استفاده نمود. حداکثر زمان اثر الکل ۳۰ تا ۶۰ ثانیه است. محلول بتادین۵ یا پوویدون آیوداین۶ ، نوع دیگری از آنتی­سپتیک است که بیش­تر در تهیه خون سرخرگی یا خون برای کشت به کار می­رود. این ترکیب به خاطر اثر منفی که در نتایج بعضی از آزمایش­ها دارد، کم­تر مورد استفاده قرار می­گیرند. کلرهگزیدین گلوکنات نیز در کشت خون بیماران حساس به ید قابل کاربری می­باشد. این ماده به دلیل شدت اثری که روی پوست بدن دارد، باید بلافاصله بعد از خون­گیری، با الکل پاک شود. پوویدون آیوداین نباید در کودکان زیر دو ماه مورد استفاده قرار گیرد.

 

۴-محافظت از محل خون­گیری

بعد از خون­گیری، برای توقف جریان آن، باید محل ضربه سوزن پانسمان شود. با قطعه گازهای چارلایه۱استریل، در اندازه ۵×۵ سانتی­متر، می­توان در عرض چند دقیقه  از خونریزی جلوگیری نمود. خونریزی در بیماران تحت درمان با مواد ضد انعقاد، ممکن است تا ۱۵ دقیقه نیز به طول انجامد. لذا بعد از توقف خون، محل خونگیری باید با لایه گاز با باند چسب­دار محکم بسته ­شود. استفاده از پنبه به جای گاز ممکن است با چسبیدن رشته­های آن به لخته، در مرحله برداشتن از روی پوست، به خونریزی مجدد انجامد.

  1. Methicillin 2.Stethoscope                                        ۳٫ Bacteriostatic
  2. Bacteriostatic 5. Betadin 6. Povidone-Iodine

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *