- کمخونی۲
خونگیری مرتب حتی سه تا چهار میلیلیتر در روز ممکن است در بعضی از بیماران منجر به کمخونی شود. بنابراین کنترل حجم خون و همچنین تعداد خونگیریها پی در پی مهم است. چون معمولاً حجم خون مورد نیاز هر یک از آزمایشها در هر روش مشخص میباشد،میتوان حجم مورد نیاز در خونگیری را محاسبه نمود در آزمایشهای یک آزمونی، بهتر است به جای رگ، از خون مویرگی استفاده نمود.
- سندرم کمپارتمنت[۱]۳
خونگیری از بیماران تحت دوزهای بالای مواد ضد انعقاد، از جمله وارفارین یا از افراد با اختلال انعقاد خونی مانند هموفیلی، ممکن است منجر به خونریزی شدید درون بافت مجاور (سندرم کمپارتمنت) شود. حالت ضعیف این سندرم به صورت هماتوم ظاهر میشود. سندرم کمپارتمنت با تورم و درد همراه است و میتواند منجر به آسیبدیدگی بافتهای مجاور و اعصاب شده و خطرناک باشد. بیمار مشکوک باید به سرعت تحت نظر پزشک قرار گیرد.
- آسیب عصبی
جمعآوری خون از سیاهرگهای حفره آرنجی، اعصاب موضعی را در معرض خطر قرار داده و آسیبپذیر میکند. درد برخورد سوزن با عصب،در حد که تا پائین بازو کشیده میشود و احساسی شبیه شوک الکتریکی دارد. در چنین حالتی سوزن را باید بلافاصله بیرون کشید و خونگیری در موضع دیگر بخصوص از دست دیگر انجام شود. این اتفاق باید براساس استانداردهای بینالمللی مستندسازی شود.
برای جلوگیری از آسیب عصبی باید حتیالامکان از چرخاندن سوزن در رگ پرهیز نمود و بیشتر از رگ باسیلیک استفاده نمود.
- عفونت
پاکیزگی و نظافت، اصل مهم در خونگیری است که هرگونه عفونت در مرحله قبل، طی خونگیری زدوده شده و بانداژ روی زخم، و برای جلوگیری از عفونت حداقل تا ۱۵ دقیقه پایدار بماند.
