مقدمه :
واژن طبیعی
- دارای ترشحات طبیعی ناشی از غدد سباسه ، غددعرق ، بارتولن ، اسکین ، ترشحات دیواره واژن ، سلولهای ریزش یافته واژن و سرویکس ، موکوس سرویکس ، مایع آندومتر و لوله های فالوپ ، میکرو ارگانیسم ها و محصولات متابولیک آنها می باشد .
- نوع ومیزان سلول های ریزش یافته ، موکوس سرویکس و مایعات دستگاه تناسلی فوقانی تحت تاثیر فرآیندهای بیوشیمیایی است و این فرآیند ها نیز تحت تاثیر سطح هورمون های مختلف می باشد .
افزایش موکوس سرویکس در وسط سیکل :
- افزایش ترشحات واژینال به صورت شفاف و روشن .
- PH طبیعی واژن کم تر از ۵/۴ است ( به علت تولید اسید لاکتیک توسط لاکتو باسیل ها )
- ترشحات طبیعی واژن لزج و سفید رنگ است و بدون بو و بدون علائم تحریک واژن است .
- فلورطبیعی واژن بطور عمده از ارگانیسم های بی هوازی تشکیل می شود . کاندیدا و گاردنلا نیز جزو فلور می باشند .
واژینیت:
شایع ترین شکایتی که بیمار را به نزد پزشک می کشاند.
علائم :
افزایش ترشحات واژینال ، تحریک و خارش ولو ، سوزش ادرار و ترشح بد بوی واژن.
سایر حالاتی که می تواند باعث افزایش ترشحات واژن شود :
سرویسیت ، اکتروپیون سرویکس ، جسم خارجی داخل واژن ( تامپون واژن ) ، واکنش های آلرژیک با موادی که با آنها واژن را می شویند یا عوامل ضد بارداری واژینال و واژینیت آتروفیک .
معاینه :
در معاینه دستگاه تناسلی خارجی ممکن است طبیعی یا ادماتوز،اریتماتو، دارای پوسته ریزی و شقاق باشد.درمعاینه بااسپاکولوم مخاط واژن ممکن است قرمز باشد.به مشخصات ظاهری ترشحات واژن مثل ویسکوزیته و رنگ و بوی آن باید دقت نمود.
PH واژن باید اندازه گیری شود . تست KOH ( جهت دیدن میسلیوم قارچی ) و گسترش مرطوب جهت تریکوموناس و کلوسل .
کشت از ترشحات واژن معمولا مفید نیست مگر بطور اختصاصی .
کاندیدیازیس
– ۷۵% زنان حداقل یک بار در طول عمر خود دچار کاندیدیازیس می شوند. ۴۵% سالیانه ۲ یا چند بار .
– ۸۵ تا ۹۰% توسط کاندیدا آلبیکانس ایجاد می شود .
– تهاجم خفیف کاندیدا آلبیکانس به سلولهای اپیتلیال دستگاه تناسلی باعث خارش و التهاب در سطح وسیعی می گردد. احتمالا این وضعیت ناشی از دخالت یک توکسین یا آنزیم خارج سلولی در پاتوژنز بیماری است . پدیده هیپرسنسیتیویتی نیز مسئول برخی علائم ناشی از آن بخصوص در موارد مزمن و راجعه می باشد .
عوامل مستعد کننده :
- مصرف آنتی بیوتیک ، حاملگی ، دیابت ، مصرف قرص های ضد بارداری ، مصرف زیاد شیرینی ، چاقی .
- لاکتوباسیل ها از طریق مکانیسم مقاومت در برابر کلونیزاسیون مانع رشد قارچ های فرصت طلب می شوند .
- مصرف آنتی بیوتیک باعث کاهش لاکتوباسیل و رشد قارچ می شود .
- حاملگی و دیابت باعث تضعیف ایمنی سلولی و باعث بروز عفونت قارچی می شوند.
- بارزترین و شاخص ترین علامت کاندیدیازیس خارش وولو و واژن و ندرتا سوزش ادرار و دیسپارونیا* است .
- در معاینه ترشحات واژینال پنیری شکل ، ادم و اریتم و فیشر و ولو ، قرمزی دیواره واژن که حاوی پلاک های چسبنده ، خشک و سفید و دلمه ای هستند .
تشخیص :
باگسترش مرطوب ، تست پتاس و بندرت کشت .
چون کاندیدا فلور نرمال واژن است کشت مثبت لزوما نشانه عفونت نیست . در اسمیر پتاس دیدن میسلیوم نشاندهنده عفونت کاندیدایی است . در حالت نرمال فقط سلول های مخمری دیده می شود .
درمان :
- داروهای آزول موضعی و قابل دسترس هستند . موثرتر از نیستاتین هستند (مایکونازول ، کلوتریمازول ، باتوکونازول ، تیکونازول و ترکونازول ) . طول دوره درمان ۵-۳ روز است . ترکیبات آزول جذب سیستمیک ندارند لذا در حاملگی بی خطر است .
- کپسول فلوکونازول ۱۵۰ میلی گرم دوز واحد یا کتوکونازول ۴۰۰ میلی گرم روزانه
- کپسول های حاوی پودر اسید بوریک ترانس واژینال . در موارد شدید بیماری درمان واژینال به مدت ۲ هفته ضروری است . زن مبتلا به کاندیدیازیس در همسر ایجاد بالانیت علامت دار می کند .
- عفونت های کاندیدایی غیر آلبیکانس به داروهای آزول پاسخ خوبی نمی دهد .
- اسید بوریک و نیستاتین در این موارد موثر تر است .
درمان کاندیدیازیس راجعه مکرر :
کاندیدیازیس راجعه : ابتلاء ۴ بار یا بیشتر در یک سال .
درمان طولانی مدت واژینال ۳-۲ هفته ، سپس درمان سرکوب کننده با یک داروی موضعی از ترکیبات آزول یا بوریک اسید هفته ای دوبار یا روزانه برای ۵ روز در ماه ، یا ۱۵۰ میلی گرم فلوکونازول خوراکی در هفته . درمان پارتنر مرد ، کاهش مصرف قند ، انجام آزمایش تحمل گلوکز برای رد دیابت ، انجام آزمایش HIV . درمان سرکوب کننده حداقل برای یک سال ادامه یابد .
تریکومونیازیس
- عامل آن یک تک یاخته تاژک دار می باشد .
- راه انتقال آن مقاربت و میزان سرایت بالا است .
- ۷۰% مردان پس از تماس جنسی با زنان مبتلا آلوده می شوند . میزان سرایت از مرد به زن از این نیز بالاتر است .
- معمولا همراه تریکوموناس ، واژینوز باکتریایی نیز وجود دارد .
عوامل ایمنی موضعی و اندازه توده میکروبی بر روی علائم بیماری تاثیر می گذارد . اگر کلنی میکروبی کوچک باشد بیماری خفیف و اغلب بدون علامت است . در صورت علامت دار بودن : ترشحات واژینال فراوان ، کف آلود زرد رنگ چرکی ، بد بو همراه خارش ولو .
- ممکن است ترشحات از واژن به بیرون سرازیر شود .
در بیمارن مبتلا به تراکم بالای ارگانیسم ، قرمزی تکه تکه واژن ( واژن توت فرنگی ) و سرویکس توت فرنگی مشاهده می شود .
PH ترشحات واژن بیش از ۵ است .
در بررسی میکروسکپی ترشحات ، در گسترش مرطوب تریکوموناهای متحرک و افزایش گلبول های سفید وجود دارد . به دلیل شیوع بالای ابتلای هم زمان به باکتریال واژینوزیس ، کلوسل را می توان مشاهده کرد .
- در زنان باردار سبب PROM و زایمان زودرس ، سلولیت کاف واژن بعد از هیسترکتومی می شود .
به دلیل ماهیت سرایت مقاربتی آن بیمار باید از نظر سایر بیماری های مقاربتی بخصوص گونوره و کلامیدیا HIV و سفلیس نیز باید بررسی شود .
درمان :
- داروی انتخابی مترونیدازول است .
- به علت آنکه ارگانیسم نه تنها در واژن بلکه در یورترا ، مثانه ، غدد اسکین و غدد آندوسرویکس لانه می کند درمان باید سیستمیک باشد.
روش تجویز : دوز واحد ۲ گرم خوراکی و یا ۵۰۰ میلی گرم دوبار در روز برای ۷ روز ( بهبود ۹۵% ) .
- پارتنر بیمار باید درمان شود .
ژل موضعی مترونیدازول برای درمان تریکوموناس تجویز نمی شود .
اگر درمان اولیه پاسخ نداد مجددا با مترونیدازول ۵۰۰ میلی گرم دو بار در روز برای ۷ روز تکرار شود . اگر موثر نبود با دوز واحد ۲ گرم در روز برای ۵-۳ روز .
در موارد عدم پاسخ به درمان :
- احتمال آلودگی مجدد
- بررسی حساسیت میکروارگانیسم به مترونیدازول باکشت .
واژینوز باکتریال :
- این وضعیت ناشی از تغییر در فلور طبیعی باکتری های واژن است به نحوی که لاکتوباسیل ها از بین رفته و رشد بیش از حد باکتری های بی هوازی دیگر وجود دارد .
- شایع ترین نوع واژینیت در امریکا است .
- باکتری های بی هوازی در فلور طبیعی کمتر از یک درصد زنان نرمال یافت می شود ولی در این واژینیت تراکم بی هوازی ها نسبت به خانم های طبیعی ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ برابر بیشتر است .
عوامل مستعد کننده :
- هر عاملی که باعث اختلال در فلور طبیعی واژن شود ، قلیایی شدن مکرر واژن مثلا بدنبال مقاربت بیش از حد یا استفاده از دوش واژینال.
- برگرداندن فلور طبیعی واژن مشکل بوده لذا عود باکتریال واژینوزیس شایع می باشد .
- خانم های مبتلا به باکتر یال واژینوزیس در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به PID ، PHD بعد از سقط ، عفونت های کاف واژن بعد از هیسترکتومی ، سیتولوژی غیر طبیعی سرویکس بوده و در زنان باردار باعث پارگی زودرس کیسه آب ، پره ترم لیبر ، کوریوآمنیوئیت و آندومتریت بعد از سزارین می شود .
روش تشخیص :
- بوی نامطبوع واژن ( بوی ماهی ) بخصوص بعد از مقاربت
- ترشحات هوموژن و رقیق خاکستری رنگ که به دیواره های واژن چسبیده اپیتلیوم واژن طبیعی بنظر می رسد .
- PH بیش از ۵/۴ ترشحات
- در گسترش مرطوب دیدن کلوسل های زیاد و فقدان لوکوسیت
- تست whiff مثبت ( بااضافه کردن پتاس به ترشحات واژن بوی آمین یا ماهی استشمام می شود )
درمان :
- درمان انتخابی مترونیدازول است که روی بی هوازی ها تاثیر بسیار خوبی دارد ولی روی لاکتوباسیل ها اثر چندانی ندارد لذا باعث افزایش لاکتوباسیل ها می شود . مقدار آن ۵۰۰ میلی گرم خوراکی دو بار در روز برای یک هفته (بهبودی ۹۵% )
- مصرف یک دوز واحد ۲ گرم مترونیدازول ( بهبودی ۸۴% )
- ژل مترونیدازول دوبار در روز برای ۵ روز
- کلیندامایسین ۳۰۰ میلی گرم دوبار در روز به مدت ۷ روز .
- کرم کلیندامایسین ، واژینال قبل از خواب برای ۷ روز .
- کپسول آمپی سیلین ۵۰۰ میلی گرم هر ۶ ساعت به مدت ۷ روز .
درمان همسر بر پاسخ به درمان اثری ندارد ولی در موارد عود باید درمان شود .
سرویسیت :
سرویسیت حاد به صورت وجود موکوس چرکی زرد رنگ یا افزایش تعداد گلبول های سفید موکوس سرویکس تعریف می شود .
علائم :
- دیدن ترشح چرکی در کانال آندوسرویکس یا خونریزی بعد از کشیدن سواب بر روی سرویکس .
- سرویکس از دو نوع سلول اپیتلیالی تشکیل می شود . اپیتلیوم سنگفرشی و اپیتلیوم غددی .
- ارگانیسم هایی مثل تریکومونا ، کاندیدا ، هرپس التهاب اگزوسریکس می دهد .
گونوکوک و کلامیدیا اپیتلیوم غددی را درگیر کرده آندوسرویسیت موکوپرولان می دهد .
تشخیص :
براساس یافتن ترشحات چرکی آندوسرویکال صورت می گیرد که ممکن است زرد یا سبز رنگ باشد .
- بعد از برداشتن ترشحات اگزوسرویکس با یک سواب بزرگ ، سواب پنبه ای کوچکی را وارد کانال آندوسرویکس می کنیم و موکوس سرویکس خارج شده ، از نظر رنگ زرد یا سبز مشاهده می گردد . ادم ، قرمزی و شکنندگی اپیتلیوم غددی سبس Contact bleeding می شود .
- دیدن نوتروفیل های فراوان در رنگ آمیزی گرم موکوس سرویکس .
- کشت برای گونوکوک و کلامیدیا
درمان :
درمان باید هم کلامیدیا و هم کونوکوک را پوشش دهد . همسر نیز با همان آنتی بیوتیک ها درمان می شود .
سوزاک
- بوسیله نیسریا گونوره که یک دیپلوکوک گرم منفی است ایجاد می شود .
- توسط تاژک های خود به سلول های استوانه ای متصل شده وارد سلول می شود ، بدلیل واکنش التهابی لوکوسیت ها را به طرف خود جلب و لذا ترشح چرکی ایجاد می شود .
- از طریق مقاربت منتقل می گردد .
سیر بیماری :
- در دستگاه تناسلی تحتانی باعث آلودگی یورترا ، غدد بارتولن و آندوسرویکس می شود .
- ۲تا ۵ روز بعد از تماس اولین علائمی که ظاهر میشود شامل تکرر ادرار ، سوزش ادرار و یک ترشح واژینال چرکی می باشد .
- چنانچه این علائم خفیف باشد بیمار بدنبال درمان خود نمی رود .
- ترشحات واژینال گاه باعث تحریک موضعی ، ادم و زخم شدن وولو می شود .
- در ۲% از زنان آلوده ممکن است عفونت منتشر گونوکوکی ایجاد شده باعث تب ، سپتی سمی ، درماتیت ، آندوکاردیت ، آرتریت یا مننژیت گردد .
- مخاط سرویکس بخاطر خواص مکانیکی و ضد باکتری اش در برابر صعود به بالای میکروب ایجاد سد می نماید اما در طی قاعدگی این سد موکوسی از بین رفته و گونوکوک به سمت رحم و لوله ها می رود و ایجاد PID می کند .
- وخیم ترین عارضه گونوکوک PID حاد می باشد که در ۱۰ تا ۱۷% گونوکوک درمان نشده بروز می کند .
علائم و نشانه ها :
۵۰% بدون علامت .
علائم دیگر سوزش ادرار ، تکرر ادرار ، ترشح چرکی واژینال . در صورت بروز سالپنژیت ، درد دو طرفه خفیف تا شدید ناحیه تحتانی شکم . حرکات درد ناک سرویکس ، تندرنس شکمی ، ریباند و گاردینگ .
تشخیص :
- رنگ آمیزی گرم ترشحات سرویکس یا یورترا
- کشت در محیط تایر – مارتین
درمان :
گونوکوک امروزه به پنی سیلین و تترا سیکلین مقاوم شده ، همسر باید همزمان مورد درمان قرار گیرد .
در زنان باردار تتراسیکلین منع مصرف دارد .
۲-۱ ماه بعد از درمان ، یک کشت برای تایید درمان لازم است .
کلامیدیا
از طریق مقاربت منتقل می شود .
اغلب با سوزاک همراه است .
علائم آن مشابه سوزاک است . یورتریت ، بارتولیینت ، سرویسیت ، آندومتریت و سالپنژیت می دهد .
باعث زایمان زودرس می شود ، در نوزاد مادران مبتلا ۴۰% کونژکتیویت و ۲۰% پنومونی دیده می شود .
در مردان اورتریت علامت دار یا بدون علامت می دهد .
یک ارگانیسم داخل سلولی است . بعد از اتصال به سلول های اپیتلیال استوانه ای یا ترانزیشنال توسط عمل پینوسیتوز به داخل سلول کشانده می شود و در یک غشاء فاگوزومی باقی می ماند .
این غشاء باعث محافظت باکتری از مکانیسم های دفاعی میزبان می شود .
آنقدر تقسیم می شوند که بیشتر سلول را اشغال و باعث پارگی آن می شوند و ذرات عفونی به خارج سلول آزاد می شود . این فرآیند مجددا تکرار می شود .
بین زمان تماس و شروع علائم بیماری هفته ها تا ماهها طول می کشد .
عفونت کلامیدیایی در اغلب موارد بدون علامت است .
بطور خاص در نوجوانان شایع است .
با عوارض جدی مانند نازایی لوله ای و حاملگی نابجا همراه است .
در صورت وجود یورتریت حاد ، سرویسیت موکوپرولان ، و سالپنژیت باید به عفونت کلامیدیایی مشکوک شد .
میزان بروز کلامیدیا مشابه سوزاک است .
تشخیص :
کشت ، آزمایش آنتی بادی مستقیم مونوکلونال ، PCR .
نمونه باید از سرویکس و یورترا گرفته شود .
تشخیصی که بر اساس آزمایش سرولوژی و پاپ اسمیر داده می شود قابل اعتماد نیست .
درمان :
موثرترین داروها آزیترومایسین و داکسی سیکلین است .
سفالوسپورین ها و آمینوگلیکوزیدها در درمان کلامیدیا موثر نیستند .
درمان کلی التهاب لگنی ( PID )
پیشنهاد شده که بیماران بستری در بیمارستان بایستی حداقل ۴-۷ روز تحت درمان تزریقی و۱۴-۲۱ روز تحت درمان سرپایی قرار گیرند .
بستری کردن بیماران مبتلا به ( PID) به منظور درمان با آنتی بیوتیکهای تزریقی و تحت نظر گرفتن آنها از نزدیک برای تمامی زنانیکه مبتلا به فرم شدید بیماری با نشانه های تحریک صفاق یا تشکیل آبسه هستند پیشنهاد شده است .
علاوه بر این بستری کردن بیماران در موارد زیر الزامی است :
- تشخیص بیماری تردید باشد
- بیمار نتواند به دلایلی از آنتی بیوتیک های خوراکی بطور سرپایی استفاده نماید .
- اولین دوره درمان خوراکی با شکست روبرو شده باشد .
- پیگیری دقیق بیمار سرپایی برای کنترل پاسخ به درمان مشکل باشد
- احتمال حاملگی وجود داشته باشد . ( وقوع PID در دوران حاملگی کاملا نادر است با وجود این حالت در صورت وقوع می تواند بسیار بد خیم باشد و منجر به عوارض شدید و میزان بالایی از سقط جنین شود که نیاز به تحت نظر گرفتن دقیق و درمان با آنتی بیوتیک قوی خواهد داشت . )
اکثر صاحب نظران عقیده دارند که تمامی نوجوانان مبتلا به PID بایستی به دلیل وجود نگرانی هایی در مورد پذیرفتن درمان طبی و نیز به علت عوارض مزمن و بدخیم عدم مصرف داروها بستری شوند و بعضی از محققین تمامی زنان مبتلا به PID را که در آینده تمایل به حاملگی دارند بستری می کنند .
بستری نمودن بیماران برای درمان PID میتواند فرصتی را برای آموزش دادن بیماران درباره پاتوژنز PID و در نتیجه کاهش یافتن رفتارهای خطرناک و شناخت بهتر نشانه ها و علایم بیماری حاد فراهم نماید این موضوع مخصوصا در درمان طولانی مدت وموفقیت آمیز نوجوانان و در حفظ باروری اهمیت دارد .
بهترین روش برای درمان PID ناشی از IUD کاملا معلوم نشده است لزوم برداشتن IUD برای بهبود معالجه بالینی بیماران ثابت نشده است ولی در صورتی که IUD در محل خود باقی بماند بر طرف شدن بیماری به کندی و بطور ناکامل صورت خواهد گرفت بنابراین برداشتن IUD در حین درمان PID کار رایجی است .
در مورد TOA ها (آبسه لوله ای تخمدانی ) تجویز یک دوره درمان دارویی الزامی است . زیرا این ضایعات در ۷۵-۸۰ درصد موارد ممکن است به درمان آنتی بیوتیکی پاسخ بدهند .
اکثر آبسه هایی که اندازه آنها از ۸ سانتی متر کمتر است بطور سریع به درمان طبی جواب می دهند .
TOA های پاره شده و آنهایی که در عرض ۴-۵ روز به درمان طبی پاسخ نمی دهند و TOA هایی که منجر به درد مزمن می شوند .
نیاز به درمان جراحی دارند . حدود ۳ درصد TOA ها در خلال پیگیری پاره شده و نیاز به دخالت جراحی فوری پیدا می کنند .
میزان شکست های تاخیری که برای معالجه آبسه های پایدار یا از بین بردن عارضه درد مزمن دخالت جراحی را ضروری می سازند ممکن است به ۳۰ درصد برسد چون میزان حاملگی موفقیت آمیز متعاقب TOA تنها ۴-۱۵ درصد بوده و نیاز به جراحی بعدی برای تسکین علایم پایدار احساس می شود بعضی از نویسندگان روش جراحی تهاجمی تری را برای درمان بیماری حاد توصیه نموده اند .
شواهد قوی دال بر وجود رابطه ای بین میزان عوارض عمل و فاصله زمانی بین شروع درمان طبی و دخالت جراحی وجود ندارد .
بدلایل فوق در مورد درمان طبی و جراحی TOA بایستی برای هر فرد بطور جداگانه تصمیم گیری شود .
روش هیسترکتومی کامل شکمی همراه با سالپنگواوفورکتومی دو طرفه به عنوان تنها درمان جراحی TOA امروزه منسوخ شده است . اگر چه روش جراحی در بعضی از موارد ضروری یا مطلوب است با این حال رعایت احتیاط در اکثر بیماران روش مناسبی خواهد بود .
برداشتن ضمائم رحم در یک طرف همراه با ادامه درمان طبی روش جراحی قابل قبولی در TOA های یکطرفه محسوب میگردد .
بعضی از محققین درناژ ساده آبسه همراه با درمان طبی را به عنوان بهترین روش برای حفظ بهینه تخمدان در جهت امکان پذیر شدن روند تولید مثل در آینده پیشنهاد می کنند .
روش درناژ تجمعات آبسه از طریق لاپارسکوپی و پلویسکوپی و همچنین درناژ پیوسالپنکس با روشهای مذکور روز بروز در حال رواج یافتن است .
بعد از درمان PID حادی که TOA بروی آن اضافه شده است توجیهات زیادی برای جراحی نازایی و درمان با روشهایی در جهت بهینه ساختن لقاح طبیعی یا تکنولوژی لقاح رحمی وجود خواهند داشت .
بالاخره ارزیابی و درمان همسران علامت دار و بدون علامت بخش مهمی از درمان PID را تشکیل می دهد در بررسی شرکای جنسی مذکر بایستی مردان بدون علامتی که صرف نظر از ارگانیسم های ایزوله شده از زنان مبتلا به PID حامل سوزاک و کلامیدیا نیز هستند مورد بررسی قرار گیرند. لااقل تمامی شرکای جنسی بایستی از نظر وجود این ارگانیسمها مورد بررسی قرار گیرند .
بعضی از نویسندگان از درمان طبی تمامی شرکای جنسی زنانی که اخیرا” به PID مبتلا شده اند حمایت می کنند .
بایستی به خاطر داشت که PID بدون شک با سایر بیماریهایی که به طریق جنسی منتقل می شوند در ارتباط است .
به منظور کاهش میزان بروز PID بایستی روشهای موفقیت آمیزی برای کاستن از میزان بروز نایسریاگنوره کلامیدیا تراکوماتیس ابداع شوند .
زنانی که وجود PID در آنها تشخیص داده می شود بایستی از نظر سایر بیماریهای منتقل شونده از طریق جنسی (STDها ) بررسی شوند.
بررسی سرولوژیک بیمارانی که به خاطر PID بستری میشوند نشان می دهد که میزان مثبت بودن HIV در حد ۶تا۹ درصد است .
بیشتر بدانیم :
عفونت التهابی لگن می تواند منجر به مرگ شود !
PID در صورت درمان نشدن ، عفونت داخل شکمی را بوجود آورده و حتی گاهی منجر به مرگ می شود .
چسبندگی داخل لگن ، دردهای مزمن لگن وحتی نازایی از مهمترین عوارض عفونت التهابی لگن است وحتما” باید در مراحل اولیه تشخیص داده شده و درمان شود .
علت اصلی ایجاد کننده این عفونت که به لوله های رحمی کشیده می شود ، دو نوع باکتری با نامهای کلامیدیا و گنوکوک هستند ، همچنین میکروبهای موجود در پرینه و واژن که جزء فلور نرمال این نواحی محسوب می شوند ، می توانند با نفوذ به گردن رحم ، باعث ایجاد عفونت شوند .
در زنانی که از نظر جنسی فعال هستند و چندین شریک جنسی دارند و از روش پیشگیری IUD استفاده می کنند شایع تر است .
برای درمان PID می توان از مجموعه دارو های داکسی ساکلین و داروهایی از نسل سوم سفالوسپورین مانند سفتریاکسن استفاده کرد .
برای جلوگیری از چنین عفونت هایی باید آموزش بهداشت جنسی را در جامعه رواج داده و آگاهی های لازم را در این زمینه ها به دختران و پسران جوان منتقل کرد .
