روش تعیین گروه خونی ABO به روش لوله ای

گروه بندی دقیق از اصول اولیه برای انتخاب خون سازگار می باشد ، لذا تعیین گروه خون باید به دو روش سلولی و سرمی همزمان انجام گیرد.

در گروه بندی سلولی ( Cell type=forward typing) نوع آنتی ژن موجود در سطح گلبول های قرمز تعیین می گردد و در گروه بندی سرمی (Back type = reverse typing) آنتی بادی های طبیعی) (AntiA , AntiB در سرم مشخص می شوند ، در نهایت نتیجه هر دو روش باید مطابقت داشته باشد در غیر اینصورت بررسی های بیشتر ضروری است .

تعیین گروه سلولی ( Cell type )

۱- چهار عدد لوله را بصورت D,AB,B,A مشخص کنید .

۲- در هر لوله یک قطره از آنتی سرمهای مربوطه را بریزید .

۳- در هر یک از لوله ها یک قطره از سوسپانسیون ۵ـ۳% گلبول قرمز بیمار را اضافه نمائید .

( نمونه خون می تواند به صورت لخته یا در ماده ضد انعقاد جمع آوری شده باشد ، برای تهیه رقت ۵ـ۳% ، نمونه را سه بار با سرم فیزیولوژی شستشو داده و در نهایت مقداری سرم فیزیولوژی اضافه گردد تا گلبول های قرمز به رقت ۵ـ۳% برسند ، برای تأیید رقت سوسپانسیون می توان از دستگاه میکرو هماتوکریت استفاده کرد .)

۴- لوله ها را به آرامی تکان دهید ، سپس بمدت ۳۰ ثانیه با دور ۳۴۰۰ دور در دقیقه (g1000) سانتریفوژ نمائید ( ترجیحاً با استفاده از سروفیوژ )

۵- لوله ها را در مقابل نور از نظر آگلوتیناسیون بررسی کنید .

هرگونه آگلوتیناسیون یا همولیز مؤید واکنش مثبت می باشد ، در غیر اینصورت واکنش منفی بوده که باید حتماً از نظر میکروسکوپی نیز کنترل شود .

نکته ۱: در روش سل تایپ ، همیشه ابتدا آنتی سرمها داخل لوله ها ریخته شود و سپس کلیه لوله ها از نظر ریختن آنتی سرمها کنترل گردد .

نکته ۲ : روش خواندن آگلوتیناسیون : بعد از بیرون آوردن لـولـه هـا از سـروفیوژ ، لوله را کج کرده و به

آرامی حرکت می دهیم تا گلبول های چسبیده شده به ته لوله جدا شوند و سپس شدت واکنش را قرائت می کنیم .

تعیین گروه سرمی ( Back type )

۱- سه عدد لوله را بصورت A و B و O مشخص کنید .

۲- یک قطره از سرم بیمار را در هر لوله بریزید ( لوله ها باید از نظر ریختن سرم کنترل شوند )

۳- یک قطره از سوسپانسیون ۳ تا ۵ درصد گلبول قرمز A Cell و B Cell و O Cell را جداگانه در لوله های مربوطه اضافه نمائید .

۴- سوسپانسیونهای گلبولهای O,B,A توسط پرسنل بانک خون تهیه می شوند .

۵- به آرامی محتویات لوله ها را مخلوط کنید و سپس به مدت ۳۰ ثانیه در دورrpm 3400 با سروفیوژ سانتریفوژ کنید .

۶- لوله ها را در مقابل نور به ملایمت تکان داده و از نظر آگلوتیناسیون بررسی نمایید .

۷- درصورت هماهنگی و همخوانی بین Back type , Cell type نتیجه گروه خون را می توان گزارش نمود .

آزمایش DU

در مواردیکه نتایج حاصل از آزمایش ، Rh منفی است و نیز در واکنشهای ضعیف میکروسکوپی به آزمایش DU مبادرت می شود .

روش آزمایش :

۱- یک قطره از آنتی سرم D و یک قطره از سوسپانسیون ۵ـ۳ درصد از گلبولهای قرمز بیمار را در یک لوله آزمایش ریخته و مخلوط نمائید .

۲- لوله را به مدت ۶۰ـ۴۵ دقیقه در بن ماری ۳۷ درجه سانتی گراد قرار دهید .

۳- پس از خاتمه زمان مذکور ، لوله را سه مرتبه با سرم فیزیولوژی شستشو داده و بار آخر محلول رویی را خالی کرده و یک قطره آنتی هیومن به آن اضافه کنید و ۳۰ ثانیه در دورrpm 3400 سانتریفوژ کنید

۴- لوله را در مقابل نور به ملایمت تکان داده و از نظر آگلوتیناسیون بررسی کنید ، موارد منفی را با میکروسکوپ کنترل نمائید ، نتایج منفی را می توان با استفاده از گلبول های قرمز حساس شده تأیید نمود .

اشکالات و علل بروز خطا در گروه بندی ABO

عوامل بروز خطا در گروه بندی سیستم ABO به دو بخش عمده تقسیم می شوند :

الف ـ عوامل مرتبط با آنتی ژن یا آنتی بادی

ب ـ عوامل تکنیکی

الف ـ عوامل مرتبط با آنتی ژن یا آنتی بادی

این عوامل شامل ۴ گروه اصلی زیر می باشد :

۱- کاهش و یا فقدان ایزو آگلوتینین

کاهش یا فقدان آنتی کرهای گروه خونی در گروه بندی سرمی منعکس شده که علل عمده آن عبارتند از :

ضعف یا نقصان طبیعی آنتی کرهای گروه خونی ، در نوزادان ( قبل از شش ماه ) و افراد مسن و نیز افراد مبتلا به دیس پروتئینمی و هیپوگاماگلبولینمی ( لوسمی ها و لنفوم )

۲- تضعیف یا فقدان آنتی ژنهای گروه خونی

تضعیف یا فقدان آنتی ژنهای A یا B و یا هردو از عوامل دیگر ناهماهنگی در گروه بندی سلولی و سرمی به شمار می رود که در گروهبندی سلولی منعکس می شود و علل عمده آن :

۳- واکنش های غیرمنتظره در گروه بندی مستقیم

۴- واکنش های غیرمنتظره در گروه بندی معکوس

ب ـ عوامل تکنیکی ایجاد خطا در گروه بندی سیستم ABO :

شایع ترین علت بروز خطا و ایجاد ناهماهنگی در گروهبندی سلولی و سرمی را عوامل تکنیکی تشکیل می دهند که رایج ترین آنها عبارتند از :

۱- آلودگی ابزار ( لوله ، پیپت و غیره ) معرف ها ( آنتی سرم و سوسپانسیون سلولی ) که واکنش های مثبت و منفی کاذب را به همراه دارند .

۲- عدم تناسب سرم یا آنتی سرم با سوسپانسیون سلولی ( واکنش منفی کاذب )

۳- عدم توجه به وجود همولیز ( منفی کاذب )

۴- تضعیف یا کاهش تیتر آنتی سرم و کهنه بودن سوسپانسیون سلولی که واکنش منفی کاذب به همراه دارند .

۵- اشتباهات پرسنل در تعیین هویت بیمار یا معرفها ، عدم استفاده از میکروسکوپ در تأیید نتایج منفی

آزمایش کراس مچ ماژور Major cross match

آزمایش کراس مچ ماژور که کراس مچ مستقیم یا Forward نیز نامیده می شود قسمت اصلی آزمون سازگاری را تشکیل می دهد و به دو منظور اصلی نیز انجام می شود :

۱ـ پیشگیری از واکنش های ایمونولوژیک نامطلوب

۲ـ حداکثر بهره گیری بیمار از خون تجویز شــده

عوارض ترانسفوزیون نامتجانس ، با علائم بالینی بارز و مشخص در حین یا متعاقب تجویز خون ناسازگار پدیدار شده و علائم آشکار همولیز ( انهدام سریع گلبولهای قرمز ) را بهمراه دارد و در موارد خفیف تر تخریب گلبولهای قرمز بتدریج و یا بصورت دیررس صورت می گیرد و با کاهش اعمال حیاتی آنها همراه می باشد ، در این آزمایش سرم فرد گیرنده خون را با گلبولهای قرمز فرد دهنده مجاور کرده و واکنشهای آنرا بررسی می کنند ، در این روش آلوآنتی بادی های موجود در سرم بیمار ( نسبت به گلبولهای قرمز دهنده ) مشخص می شوند .

روش :

۱- سه عدد لوله را به صورت IDC , Alb , RT علامت گذاری کنید :

۲- داخل لوله RT ، یک قطره سرم بیمار بریزید

داخل لوله Alb ، ۲ قطره سرم بیمار بریزید

داخل لوله IDC ، ۳ قطره سرم بیمار بریزید

( کلیه لوله ها را از نظر ریختن سرم بیمار کنترل کنید)

۳- در هر یک از لوله ها یک قطره از سوسپانسیون ۳ تا ۵ درصد گلبول قرمز دهنده بریزید .

( کلیه لوله ها را از نظر ریختن گلبولهای قرمز کنترل کنید )

۴- لوله RT را یک ساعت در حرارت اتاق قرار دهید .

لوله IDC را یک ساعت در بن ماری با دمای ۳۷ درجه سانتی گراد قرار دهید .

۵- لوله Alb را به مدت یک ساعت در بن ماری ۳۷ درجه سانتی گراد قرار دهید ، پس از گذشت نیم ساعت از کنار لوله به آرامی یک قطره آلبومین گاوی ۲۲درصد اضافه کنید (بدون مخلوط کردن)

۶- پس از اتمام یک ساعت لوله های RT و Alb را به آرامی تکان داده و از نظر همولیز یا آگلوتیناسیون بررسی کنید .

۷- پس از طی زمان مذکور لوله IDC را از بن ماری بیرون آورده و ۳ بار با سرم فیزیولوژی شستشو داده ، پس از آخرین شستشو و خالی کردن سرم فیزیولوژی لوله IDC را روی یک دستمال برگردانید تا تمام سرم خارج شود و گلبولهای قرمز کاملاً خشک شوند .

۸- در مرحله آخر یک قطره آنتی هیومن گلبولین داخل لوله IDC ریخته و کاملاً مخلوط کنید ، سپس لوله IDC را بمدت ۳۰ ثانیه در سروفیوژ سانتریفوژ کنید .

۹- لوله IDC را از سانتریفوژ خارج کنید و به آرامی تکان دهید لوله را در مقابل روشنایی از نظر آگلوتیناسیون بررسی کنید . در همه موارد ، نتایج منفی باید از نظر میکروسکوپی چک شوند .

نکته : برای تأیید نتیجه منفی لوله IDC می توان از گلبول قرمز حساس شده استفاده نمود به این ترتیب که یک قطره گلبول قرمز حساس شده را به لوله IDC اضافه کرده ، پس از ۳۰ ثانیه سانتریفوژ آگلوتیناسیون را قرائت کنید واکنش مثبت با گلبولهای قرمز حساس شده نتیجه منفی لوله IDC را تأیید می کند در غیر اینصورت نتیجه منفی لوله IDC اعتبار نداشته و تکرار آزمایش الزامی است .

آزمایش کراس مچ ماژور تفسیر

RT Alb IDC

ـ ـ ـ این خون برای بیمار سازگار می باشد .

+ ـ ـ بیمار دارای آنتی بادی سرد می باشد .

ـ + + بیمار دارای آنتی بادی گرم می باشد .

آنتی بادی های سرد در دمای ۴ درجه سانتی گراد دارای بیشترین شدت آگلوتیناسیون (۴+) می باشند و در دمای اتاق یا حتی ۳۰ درجه سانتی گراد گلبول های قرمز را با شدت کمتری آگلوتینه می کنند .

آنتی بادی های گرم در در دمای ۳۷ درجه سانتی گراد واکنش (۴+) را نشان می دهند .

همزمان با آزمایش کراس مچ ، آزمایشات Auto control و (Ab Screening) نیز انجام می شود که در ادامه شرح داده شده اند .

 

 

آزمایش Auto Control

در آزمون سازگاری به عنوان کنترل از گلبولهای قرمز و سرم بیمار استفاده می شود که همزمان با آزمایش اصلی و نیز همراه با آزمونهای غربالگری آنتی بادی انجام می شود ، استفاده از اتو کنترل نشان خواهد داد که آیا آنتی بادی موجود در سرم بیمار بر علیه سلولهای خود اوست و یا بر ضد سلولهای تزریق شده می باشد .

اتو آنتی بادی ها دو نوع هستند : سرد و گرم که نوع گرم آن اهمیت بالینی بیشتری داشته و اکثراً برعلیه آنتی ژنهای سیستم Rh ایجاد می شوند .

روش انجام آزمایش اتوکنترل نیز مشابه Cross Match است با این تفاوت که به جای گلبولهای قرمز دهنده از گلبول خود بیمار استفاده می شود . سرم بیمار را با گلبولهای خودی در شرایط مختلف IDC , Alb , RT مجاور کرده و نتایج را قرائت می کنیم .

درصورت مثبت بودن اتوکنترل باید از خونی جهت تزریق استفاده کرد که نسبت به اتوکنترل ضعیف تر بوده و یا معادل آن باشند .

با اینکه از انتقال خون به بیماران مبتلا به WAIHA (Warm Auto immune Hemolytic Anemia) تا حد امکان اجتناب می شود ، اما می توان از خونی که دارای کمترین ناسازگاری ( نسبت به اتوکنترل ) باشد جهت انتقال به بیماران دارای اتوآنتی بادی با ویژگی نامشخص ، استفاده نمود.

غربالگری یا آشکارسازی آنتی بادی (Ab Screening) یا (O Cell)

در این آزمایش از معرف Ocell برای تجسس آنتی بادی نامنظم استفاده می شود . معرف OCell از گلبول قرمز O+ تهیه می شود و دارای اکثر آنتی ژنهای مهم و شناخته شده است .

سلولهای معرف OCell را می توان به صورت جداگانه ( حداقل گلبولهای قرمز یک فرد ) با گروه خونی O+ تهیه کرد سلولهای معرف اسکرین را نباید به صورت Pooled (مخلوط چند گلبولO+) تهیه نمود زیرا باعث رقیق شدن آنتی ژنها و واکنش mixed Field می شود .

روش آزمایش مشابه آزمایش کراس مچ می باشد ولی به جای گلبول قرمز فرد دهنده از سوسپانسیون Ocell استفاده می شود .

روش :

۱- سه عدد لوله را به صورت IDC , Alb , RT علامتگذاری کنید .

۲- داخل لوله های IDC , Alb , RT به ترتیب یک ، دو و سه قطره از سرم بیمار اضافه کنید و لوله ها را از نظر ریختن سرم کنترل کنید.

۳- در هریک از لوله ها یک قطره از سوسپانسیون ۳ تا ۵ درصد گلبول O بریزید .

۴- مطابق با آنچه در آزمایش کراس مچ شرح داده شد لوله RT را یکساعت در حرارت اتاق ، لوله IDC را یک ساعت در بن ماری ۳۷ درجه سانتی گراد و لوله Alb را یک ساعت در بن ماری ۳۷ درجه سانتی گراد قرار دهید بعداز گذشت نیم ساعت به لوله Alb یک قطره آلبومین گاوی ۲۲ درصد اضافه کنید و مجدداً نیم ساعت در بن ماری بگذارید .

۵- پس از طی زمان های ذکر شده لوله RT و Alb را بدون سانتریفوژ از نظر وجود آگلوتیناسیون بررسی کنید .

۶- لوله IDC را سه مرتبه با سرم فیزیولوژی شستشو داده و بار آخر یک قطره آنتی هیومن اضافه کرده و ۳۰ ثانیه در دور ۳۴۰۰ سانتریفوژ کنید و از نظر آگلوتیناسیون بررسی کنید .

اگر در مرحله RT واکنش مثبت مشاهده شود آلوآنتی بادی از نوع Cold Antibody بوده و اگر در مرحله Alb یا IDC واکنش آگلوتیناسیون مشاهده شود مؤید وجود Warm Antibody می باشد ، جهت تعیین هویت این آنتی بادی انجام Panel test ضروری است .

شناسایی آنتی بادی

استفاده از پانل گویچه های قرمز خون

شناسایی آنتی بادی از طریق بررسی یک پانل گسترده از گویچه های قرمز واکنشگر در مقابل سرم فرد گیرنده و با استفاده از تکنیک آنتی گلوبولین غیرمستقیم صورت می گیرد. ایمونوهماتولوژیست الگوی واکنش سرمی مثبت و منفی را با فنوتیپ آنتی ژنها مقایسه نموده و نتیجه گیری می کند. در ذیل، مثال بسیار ساده ای نشان داده شده است :

 

 

در پانل شماره ۱، سرم y با سلولهای شماره ۱ تا ۳ که از نظر آنتی ژنD مثبت هستند، واکنش می کند، اما با سلولهای شماره ۴ تا ۶ که از نظر آنتی ژنD منفی هستند، واکنش نمی هد. بنابراین الگوی واکنش سرمی مثبت ومنفی با فنوتیپ آنتی ژنD جور می شود و به نظر می رسد که سرم حاوی آنتیD است. به طور مشابه، الگوی واکنش پذیری در مورد سرم Z با فنوتیپ پانل در مورد آنتیE جور است و از این رو به نظر می رسد سرم Z حاوی آنتی Eباشد. قبل از این که بتوان این گونه شناسایی را به طور قاطع بیان نمود، باید در مورد شانس واکنش پذیری همزمان سرم Z با آنتی ژنی غیر ازE که روی دو سلولE مثبت وجود دارد ( شماره۲و۶) و بر روی ۴ سلول E نفی وجود ندارد و منجر به استنتاج اشتباه می شود، ارزیابی به عمل آورد. همین احتمال را باید در مورد امکان وجود آنتیD در سرم y در نظر گرفت. بنابراین در شناسایی آنتی بادی باید از کفایت سلولهایی که دارای ترکیب آنتی ژنی متفاوت می باشند و جهت شناسایی قطعی یک آنتی بادی واحد یا ترکیبی از آنتی بادیها در سرم معینی آزمایش می شوند، مطمئن شد.

حداقل تعداد سلولهای مثبت از نظر هر یک از شاخص های آنتی ژنی که برای دستیابی به سطح مطلوب اطمینان مورد نیاز می باشند را می توان با استفاده از روش Fisher ( هنری۲۰۰۱- ص۷۰۲) برآورد نمود. اکثر تولیدکنندگان به منظور رسیدن به فاصله اطمینان ۹۹% در شناسایی بسیاری از آنتی بادیهای معمول، پانلهای سلول واکنشگر را با ۱۰ یا ۱۱ سلول(به صورت تجاری موجود است) با حداقل ۳ سلول مثبت برای هر آنتی ژن تهیه می کنند. مثال ساده شده ذیل، چگونگی شناسایی یک آنتی بادی واحد را نشان می دهد :

 

 

یکی از اولین گامها، رد کردن آنتی بادیهایی است که به خاطر آنها، سرم در واکنش با سلول شناخته شده از نظر حمل آنتی ژن مربوطه نارسا می باشد. بهترین کار این است که آنتی بادیها را بر اساس سلولهایی که شکل هموزیگوس یک آنتی ژن را نشان میدهند رد کنیم. پانل ۲ نشان می دهد که با سلولهای شماره ۳،۴،۶ یا ۸ هیچگونه واکنش سرمی وجود ندارد. لذا آنتیD، آنتیC و آنتیFyb با سلول شماره۳ رد می شوند. آنتی e را می توان با سلول شماره ۴ رد کرد. آنتیE و آنتیK را می توان با سلول شماره ۶ رد کرد. اما هیچ مورد اضافی با استفاده از سلول شماره ۸ رد نمی شود. بدین ترتیب پس از رد کردن، آنتیC، آنتیK و آنتی Fy aبه عنوان آنتی بادیهای مسئول احتمالی باقی می مانند. اما آنتی Fyaتنها الگوی فنوتیپ آنتی ژنی است که با الگوی واکنش پذیری سرم جور است. برای تکمیل این شناسایی، باید سلولهای هموزیگوس از نظر آنتی ژنی های C وK را که از نظر آنتی ژنی آنتیFya منفی هستند، برای رد آنتی بادیهای علیه C وK، در مقابل سرم آزمایش نمود.

در یک پانل عملی استفاده از اتوکنترل و بررسی واکنش در دمای اتاق،۰C37 و فاز آنتی گلوبولین برای ارزیابی شدت واکنشها و تعیین نوع آنتی بادی ضرورت دارد. جزئیات بیشتر در مورد پانلها در کتب رفرانس موجود است.

تفسیر کراس مچ ناسازگار

اشکالات متعددی در جریان آزمایشات سازگاری پدید می آیند که لازم است به سرعت و دقت مورد بررسی قرار گرفته و راه حل مناسبی ارائه شود . در ذیل به شرح مهمترین موارد ناسازگاری می پردازیم :

۱ـ مثبت بودن آنتی بادی در آزمایش غربالگری ، منفی بودن اتوکنترل و مثبت بودن کراس مچ ماژور :

تفسیر معمولی در این حالت تولید آلوآنتی بادی یا مخلوطی از آلوآنتی بادی ها در گیرنده می باشد که توسط سلولهای غربالگر مشخص شده است و در گلبولهای قرمز اهداکننده آنتی ژن معادل آلوآنتی بادی ها وجود دارد . مطالعات تشخیص آنتی بادی ترجیحاً در سرم و یا پلاسمای بیمار و واحدهای انتخابی صورت می گیرد . اگر واحدهای انتخابی نیز سازگاری نشان ندهند ، پاسخ مربوطه را در حالت های بعدی ملاحظه کنید .

۲ـ منفی بودن آنتی بادی در آزمایش غربالگری ، منفی بودن اتوکنترل و مثبت بودن کراس مچ :

کراس مچ ناسازگار در این حالت ، مکرراً در سیستم ABO ملاحظه می شود. گروه بندی ABO بیمار و اهداکننده باید مورد مطالعه قرار گیرد . گروه بندی غلط ABO چه در مورد بیمار و چه در مورد اهداکننده باعث ناسازگاری ABO می شود . همچنین ممکن است ، سرم بیمار حاوی آنتی بادی های سیستم ABO نظیر آنتی A1 باشد که در غربالگری با گلبولهای قرمز (O) مشخص نشوند ولی در آزمایش با سلولهای شناخته شده A1 تشخیص داده می شوند .

حالت سوم حضور آنتی بادی های غیرفعال برعلیه A و B است که ناشی از انتقال خونهای قبلی یا درمان با گاماگلبولین تزریقی می باشد . مروری بر سابقه انتقال خون بیمار ، اطلاعات لازم در تفسیر نتایج را فراهم می کند .چنانچه سرم بیمار فقط با یکی از واحدهای اهدایی در مرحله کومبس غیر مستقیم ( IDC ) مثبت شود ، ممکن است واحدهای اهداکننده از نظر آزمون کومبس مستقیم (DAT) مثبت باشند . باید روی سلولهای اهداکننده آزمایش (DAT) انجام شود . اگر آزمایش مثبت بود ، نباید در انتقال خون از آن استفاده شود . گلبولهای قرمز اهداکننده ای که قبلاً با ایمونوگلبولین حساس شده اند در آزمایش DAT مثبت می شوند و در مرحله کومبس غیر مستقیم ( IDC ) آزمایش کراس مچ نیز با همه گیرنده ها مثبت خواهند شد .

تفسیر بعدی در مورد واحدهای اهداکننده زمانی است که آزمایش کومبس مستقیم (DAT) منفی می باشد ، وجود آلوآنتی بادی در سرم بیمار برعلیه یک آنتی ژن با شیوع کم که بر روی گلبولهای قرمز اهدایی وجود دارد ولی بر روی سلولهای غربال کننده وجود ندارد مطرح می گردد . در این صورت آزمایش تعیین هویت آنتی بادی باید با تعداد زیادی از آنتی ژن های با شیوع کم صورت گیرد .

۳ـ مثبت شدن آزمایش غربال آنتی بادی ، اتوکنترل مثبت و کراس مچ ماژور مثبت :

هنگامی که هر سه آزمایش مثبت شود باید سه احتمال را مورد مطالعه قرار داد . اولین مورد وجود اتو آنتی بادی است. به دلیل اینکه بیشتر اتوآنتی بادی ها بر علیه آنتی ژن اختصاصی با شیوع بالا می باشند، از این رو با همه سلولهای آزمایش شده واکنش می دهند . این موضوع ، هم در مورد اتوآنتی بادی های سرد ، نظیر آنتی I و هم در مورد اتو آنتی بادی گرم برعلیه آنتی ژن های سیستم Rh صادق می باشد . در این موارد برای برداشتن و حذف اتوآنتی بادی باید روش هایی را به کار برد که آلوآنتی بادی های احتمالی به واسطه واکنش های اتوآنتی بادی موجود در سرم بیمار پنهان نمانده باشد.

چنانچه بیمار به تازگی خون دریافت کرده باشد ، تفسیر دوم اینست که یک آلوآنتی بادی با گلبولهای قرمز اهداکننده واکنش داده ، در نتیجه اتوکنترل مثبت می شود ، مثبت شدن آزمایش کومبس مستقیم این نظریه را تأیید می کند که حساس شدن گلبولهای قرمز اهداکننده به واسطه وجود آنتی بادی IgG می باشد و با مطالعه تعیین هویت آنتی بادی و تعیین فنوتیپ نمونه خون تزریقی مشکل حل خواهد شد . تفسیر سوم موارد غیرطبیعی در سرم بیمار و یا مشکلات مربوط به معرف ها درخصوص واکنش های سرولوژیکی می باشد . تغییر نسبت طبیعی آلبومین و گاماگلبولین در سرم بیمار ممکن است باعث اتصال گلبولهای قرمز به یکدیگر شود که در بررسی میکروسکوپی به صورت رولو مشاهده می شود .

در این حالت ، تمام آزمایش ها از جمله اتوکنترل در دمای اتاق و مرحله ۳۷ درجه سانتی گراد ( در لوله Alb) منظره آگلوتیناسیون را نشان می دهند . از آنجا که گلبولهای قرمز را قبل از افزودن معرف آنتی گلبولین شستشو می دهند ، تشکیل رولو روی آزمایش کومبس غیر مستقیم ( IDC ) تأثیری نمی گذارد . این پدیده در بیماری هایی نظیرمیلوم مولتیپل و نفریت ها دیده می شود . درصورت اضافه کردن محلول نمکی سرم فیزیولوژی آگلوتیناسیون مربوط به رولو برطرف می شود و به این صورت می توان رولو را از آگلوتیناسیون مربوط به آنتی بادی تفکیک کرد .

آرامی حرکت می دهیم تا گلبول های چسبیده شده به ته لوله جدا شوند و سپس شدت واکنش را قرائت می کنیم .

تعیین گروه سرمی ( Back type )

۸- سه عدد لوله را بصورت A و B و O مشخص کنید .

۹- یک قطره از سرم بیمار را در هر لوله بریزید ( لوله ها باید از نظر ریختن سرم کنترل شوند )

۱۰- یک قطره از سوسپانسیون ۳ تا ۵ درصد گلبول قرمز A Cell و B Cell و O Cell را جداگانه در لوله های مربوطه اضافه نمائید .

۱۱- سوسپانسیونهای گلبولهای O,B,A توسط پرسنل بانک خون تهیه می شوند .

۱۲- به آرامی محتویات لوله ها را مخلوط کنید و سپس به مدت ۳۰ ثانیه در دورrpm 3400 با سروفیوژ سانتریفوژ کنید .

۱۳- لوله ها را در مقابل نور به ملایمت تکان داده و از نظر آگلوتیناسیون بررسی نمایید .

۱۴- درصورت هماهنگی و همخوانی بین Back type , Cell type نتیجه گروه خون را می توان گزارش نمود .

آزمایش DU

در مواردیکه نتایج حاصل از آزمایش ، Rh منفی است و نیز در واکنشهای ضعیف میکروسکوپی به آزمایش DU مبادرت می شود .

روش آزمایش :

۵- یک قطره از آنتی سرم D و یک قطره از سوسپانسیون ۵ـ۳ درصد از گلبولهای قرمز بیمار را در یک لوله آزمایش ریخته و مخلوط نمائید .

۶- لوله را به مدت ۶۰ـ۴۵ دقیقه در بن ماری ۳۷ درجه سانتی گراد قرار دهید .

۷- پس از خاتمه زمان مذکور ، لوله را سه مرتبه با سرم فیزیولوژی شستشو داده و بار آخر محلول رویی را خالی کرده و یک قطره آنتی هیومن بــه

آن اضافه کنید و ۳۰ ثانیه در دورrpm 3400 سانتریفوژ کنید

۸- لوله را در مقابل نور به ملایمت تکان داده و از نظر آگلوتیناسیون بررسی کنید ، موارد منفی را با میکروسکوپ کنترل نمائید ، نتایج منفی را می توان با استفاده از گلبول های قرمز حساس شده تأیید نمود .

اشکالات و علل بروز خطا در گروه بندی ABO

عوامل بروز خطا در گروه بندی سیستم ABO به دو بخش عمده تقسیم می شوند :

الف ـ عوامل مرتبط با آنتی ژن یا آنتی بادی

ب ـ عوامل تکنیکی

الف ـ عوامل مرتبط با آنتی ژن یا آنتی بادی

این عوامل شامل ۴ گروه اصلی زیر می باشد :

۱۰-کاهش و یا فقدان ایزو آگلوتینین

کاهش یا فقدان آنتی کرهای گروه خونی در گروه بندی سرمی منعکس شده که علل عمده آن عبارتند از :

ضعف یا نقصان طبیعی آنتی کرهای گروه خونی ، در نوزادان ( قبل از شش ماه ) و افراد مسن و نیز افراد مبتلا به دیس پروتئینمی و هیپوگاماگلبولینمی ( لوسمی ها و لنفوم )

۱۱- تضعیف یا فقدان آنتی ژنهای گروه خونی

تضعیف یا فقدان آنتی ژنهای A یا B و یا هردو از عوامل دیگر ناهماهنگی در گروه بندی سلولی و سرمی به شمار می رود که در گروهبندی سلولی منعکس می شود و علل عمده آن :

۱۲- واکنش های غیرمنتظره در گروه بندی مستقیم

۱۳- واکنش های غیرمنتظره در گروه بندی معکوس

ب ـ عوامل تکنیکی ایجاد خطا در گروه بندی سیستم ABO :

شایع ترین علت بروز خطا و ایجاد ناهماهنگی در گروهبندی سلولی و سرمی را عوامل تکنیکی تشکیل می دهند که رایج ترین آنها عبارتند از :

۶- آلودگی ابزار ( لوله ، پیپت و غیره ) معرف ها ( آنتی سرم و سوسپانسیون سلولی ) که واکنش های مثبت و منفی کاذب را به همراه دارند .

۷- عدم تناسب سرم یا آنتی سرم با سوسپانسیون سلولی ( واکنش منفی کاذب )

۸- عدم توجه به وجود همولیز ( منفی کاذب )

۹- تضعیف یا کاهش تیتر آنتی سرم و کهنه بودن سوسپانسیون سلولی که واکنش منفی کاذب به همراه دارند .

۱۰-اشتباهات پرسنل در تعیین هویت بیمار یا معرفها ، عدم استفاده از میکروسکوپ در تأیید نتایج منفی

آزمایش کراس مچ ماژور Major cross match

آزمایش کراس مچ ماژور که کراس مچ مستقیم یا Forward نیز نامیده می شود قسمت اصلی آزمون سازگاری را تشکیل می دهد و به دو منظور اصلی نیز انجام می شود :

۱ـ پیشگیری از واکنش های ایمونولوژیک نامطلوب

۲ـ حداکثر بهره گیری بیمار از خون تجویز شــده

عوارض ترانسفوزیون نامتجانس ، با علائم بالینی بارز و مشخص در حین یا متعاقب تجویز خون ناسازگار پدیدار شده و علائم آشکار همولیز ( انهدام سریع گلبولهای قرمز ) را بهمراه دارد و در موارد خفیف تر تخریب گلبولهای قرمز بتدریج و یا بصورت دیررس صورت می گیرد و با کاهش اعمال حیاتی آنها همراه می باشد ، در این آزمایش سرم فرد گیرنده خون را با گلبولهای قرمز فرد دهنده مجاور کرده و واکنشهای آنرا بررسی می کنند ، در این روش آلوآنتی بادی های موجود در سرم بیمار ( نسبت به گلبولهای قرمز دهنده ) مشخص می شوند .

روش :

۳- سه عدد لوله را به صورت IDC , Alb , RT علامت گذاری کنید :

۴- داخل لوله RT ، یک قطره سرم بیمار بریزید

داخل لوله Alb ، ۲ قطره سرم بیمار بریزید

داخل لوله IDC ، ۳ قطره سرم بیمار بریزید

( کلیه لوله ها را از نظر ریختن سرم بیمار کنترل کنید)

۳- در هر یک از لوله ها یک قطره از سوسپانسیون ۳ تا ۵ درصد گلبول قرمز دهنده بریزید .

( کلیه لوله ها را از نظر ریختن گلبولهای قرمز کنترل کنید )

۴- لوله RT را یک ساعت در حرارت اتاق قرار دهید .

لوله IDC را یک ساعت در بن ماری با دمای ۳۷ درجه سانتی گراد قرار دهید .

۱۴-لوله Alb را به مدت یک ساعت در بن ماری ۳۷ درجه سانتی گراد قرار دهید ، پس از گذشت نیم ساعت از کنار لوله به آرامی یک قطره آلبومین گاوی ۲۲درصد اضافه کنید (بدون مخلوط کردن)

۱۵-پس از اتمام یک ساعت لوله های RT و Alb را به آرامی تکان داده و از نظر همولیز یا آگلوتیناسیون بررسی کنید .

۱۶-پس از طی زمان مذکور لوله IDC را از بن ماری بیرون آورده و ۳ بار با سرم فیزیولوژی شستشو داده ، پس از آخرین شستشو و خالی کردن سرم فیزیولوژی لوله IDC را روی یک دستمال برگردانید تا تمام سرم خارج شود و گلبولهای قرمز کاملاً خشک شوند .

۱۷-در مرحله آخر یک قطره آنتی هیومن گلبولین

داخل لوله IDC ریخته و کاملاً مخلوط کنید ، سپس لوله IDC را بمدت ۳۰ ثانیه در سروفیوژ سانتریفوژ کنید .

۱۸-لوله IDC را از سانتریفوژ خارج کنید و به آرامی تکان دهید لوله را در مقابل روشنایی از نظر آگلوتیناسیون بررسی کنید . در همه موارد ، نتایج منفی باید از نظر میکروسکوپی چک شوند .

نکته : برای تأیید نتیجه منفی لوله IDC می توان از گلبول قرمز حساس شده استفاده نمود به این ترتیب که یک قطره گلبول قرمز حساس شده را به لوله IDC اضافه کرده ، پس از ۳۰ ثانیه سانتریفوژ آگلوتیناسیون را قرائت کنید واکنش مثبت با گلبولهای قرمز حساس شده نتیجه منفی لوله IDC را تأیید می کند در غیر اینصورت نتیجه منفی لوله IDC اعتبار نداشته و تکرار آزمایش الزامی است .

آزمایش کراس مچ ماژور تفسیر

RT Alb IDC

ـ ـ ـ این خون برای بیمار سازگار می باشد .

+ ـ ـ بیمار دارای آنتی بادی سرد می باشد .

ـ + + بیمار دارای آنتی بادی گرم می باشد .

آنتی بادی های سرد در دمای ۴ درجه سانتی گراد دارای بیشترین شدت آگلوتیناسیون (۴+) می باشند و در دمای اتاق یا حتی ۳۰ درجه سانتی گراد

گلبول های قرمز را با شدت کمتری آگلوتینه می کنند .

آنتی بادی های گرم در در دمای ۳۷ درجه سانتی گراد واکنش (۴+) را نشان می دهند .

همزمان با آزمایش کراس مچ ، آزمایشات Auto control و (Ab Screening) نیز انجام می شود که در ادامه شرح داده شده اند .

آزمایش Auto Control

در آزمون سازگاری به عنوان کنترل از گلبولهای قرمز و سرم بیمار استفاده می شود که همزمان با آزمایش اصلی و نیز همراه با آزمونهای غربالگری آنتی بادی انجام می شود ، استفاده از اتو کنترل نشان خواهد داد که آیا آنتی بادی موجود در سرم بیمار بر علیه سلولهای خود اوست و یا بر ضد سلولهای تزریق شده می باشد .

اتو آنتی بادی ها دو نوع هستند : سرد و گرم که نوع گرم آن اهمیت بالینی بیشتری داشته و اکثراً برعلیه آنتی ژنهای سیستم Rh ایجاد می شوند .

روش انجام آزمایش اتوکنترل نیز مشابه Cross Match است با این تفاوت که به جای گلبولهای قرمز دهنده از گلبول خود بیمار استفاده می شود . سرم بیمار را با گلبولهای خودی در شرایط مختلف IDC , Alb , RT مجاور کرده و نتایج را قرائت می کنیم .

درصورت مثبت بودن اتوکنترل باید از خونی جهت تزریق استفاده کرد که نسبت به اتوکنترل ضعیف تر بوده و یا معادل آن باشند .

با اینکه از انتقال خون به بیماران مبتلا به WAIHA (Warm Auto immune Hemolytic Anemia) تا حد امکان اجتناب می شود ، اما می توان از خونی که دارای کمترین ناسازگاری ( نسبت به اتوکنترل ) باشد جهت انتقال به بیماران دارای اتوآنتی بادی با ویژگی نامشخص ، استفاده نمود.

غربالگری یا آشکارسازی آنتی بادی (Ab Screening) یا (O Cell)

در این آزمایش از معرف Ocell برای تجسس آنتی بادی نامنظم استفاده می شود . معرف OCell از گلبول قرمز O+ تهیه می شود و دارای اکثر آنتی ژنهای مهم و شناخته شده است .

سلولهای معرف OCell را می توان به صورت جداگانه ( حداقل گلبولهای قرمز یک فرد ) با گروه خونی O+ تهیه کرد سلولهای معرف اسکرین را نباید به صورت Pooled (مخلوط چند گلبولO+) تهیه نمود زیرا باعث رقیق شدن آنتی ژنها و واکنش mixed Field می شود .

روش آزمایش مشابه آزمایش کراس مچ می باشد ولی به جای گلبول قرمز فرد دهنده از سوسپانسیون Ocell استفاده می شود .

روش :

۷- سه عدد لوله را به صورت IDC , Alb , RT علامتگذاری کنید .

۸- داخل لوله های IDC , Alb , RT به ترتیب یک ، دو و سه قطره از سرم بیمار اضافه کنید و لوله ها را از نظر ریختن سرم کنترل کنید.

۹- در هریک از لوله ها یک قطره از سوسپانسیون ۳ تا ۵ درصد گلبول O بریزید .

۱۰-مطابق با آنچه در آزمایش کراس مچ شرح داده شد لوله RT را یکساعت در حرارت اتاق ، لوله IDC را یک ساعت در بن ماری ۳۷ درجه سانتی گراد و لوله Alb را یک ساعت در بن ماری ۳۷ درجه سانتی گراد قرار دهید بعداز گذشت نیم ساعت به لوله Alb یک قطره آلبومین گاوی ۲۲ درصد اضافه کنید و مجدداً نیم ساعت در بن ماری بگذارید .

۱۱-پس از طی زمان های ذکر شده لوله RT و Alb را بدون سانتریفوژ از نظر وجود آگلوتیناسیون بررسی کنید .

۱۲-لوله IDC را سه مرتبه با سرم فیزیولوژی شستشو داده و بار آخر یک قطره آنتی هیومن اضافه کرده و ۳۰ ثانیه در دور ۳۴۰۰ سانتریفوژ کنید و از نظر آگلوتیناسیون بررسی کنید .

اگر در مرحله RT واکنش مثبت مشاهده شود آلوآنتی بادی از نوع Cold Antibody بوده و اگر در مرحله Alb یا IDC واکنش آگلوتیناسیون مشاهده شود مؤید وجود Warm Antibody می باشد ، جهت تعیین هویت این آنتی بادی انجام Panel test ضروری است .

شناسایی آنتی بادی

استفاده از پانل گویچه های قرمز خون

شناسایی آنتی بادی از طریق بررسی یک پانل گسترده از گویچه های قرمز واکنشگر در مقابل سرم فرد گیرنده و با استفاده از تکنیک آنتی گلوبولین غیرمستقیم صورت می گیرد. ایمونوهماتولوژیست الگوی واکنش سرمی مثبت و منفی را با فنوتیپ آنتی ژنها مقایسه نموده و نتیجه گیری می کند. در ذیل، مثال بسیار ساده ای نشان داده شده است :

 

در پانل شماره ۱، سرم y با سلولهای شماره ۱ تا ۳ که از نظر آنتی ژنD مثبت هستند، واکنش می کند، اما با سلولهای شماره ۴ تا ۶ که از نظر آنتی ژنD منفی هستند، واکنش نمی هد. بنابراین الگوی واکنش سرمی مثبت ومنفی با فنوتیپ آنتی ژنD جور می شود و به نظر می رسد که سرم حاوی آنتیD است. به طور مشابه، الگوی واکنش پذیری در مورد سرم Z با فنوتیپ پانل در مورد آنتیE جور است و از این رو به نظر می رسد سرم Z حاوی آنتی Eباشد. قبل از این که بتوان این گونه شناسایی را به طور قاطع بیان نمود، باید در مورد شانس واکنش پذیری همزمان سرم Z با آنتی ژنی غیر ازE که روی دو سلولE مثبت وجود دارد ( شماره۲و۶) و بر روی ۴ سلول E نفی وجود ندارد و منجر به استنتاج اشتباه می شود، ارزیابی به عمل آورد. همین احتمال را باید در مورد امکان وجود آنتیD در سرم y در نظر

گرفت. بنابراین در شناسایی آنتی بادی باید از کفایت سلولهایی که دارای ترکیب آنتی ژنی متفاوت می باشند و جهت شناسایی قطعی یک آنتی بادی واحد یا ترکیبی از آنتی بادیها در سرم معینی آزمایش می شوند، مطمئن شد.

حداقل تعداد سلولهای مثبت از نظر هر یک از شاخص های آنتی ژنی که برای دستیابی به سطح مطلوب اطمینان مورد نیاز می باشند را می توان با استفاده از روش Fisher ( هنری۲۰۰۱- ص۷۰۲) برآورد نمود. اکثر تولیدکنندگان به منظور رسیدن به فاصله اطمینان ۹۹% در شناسایی بسیاری از آنتی بادیهای معمول، پانلهای سلول واکنشگر را با ۱۰ یا ۱۱ سلول(به صورت تجاری موجود است) با حداقل ۳ سلول مثبت برای هر آنتی ژن تهیه می کنند. مثال ساده شده ذیل، چگونگی شناسایی یک آنتی بادی واحد را نشان می دهد :

 

 

یکی از اولین گامها، رد کردن آنتی بادیهایی است که به خاطر آنها، سرم در واکنش با سلول شناخته شده از نظر حمل آنتی ژن مربوطه نارسا می باشد. بهترین کار این است که آنتی بادیها را بر اساس سلولهایی که شکل هموزیگوس یک آنتی ژن را نشان میدهند رد کنیم. پانل ۲ نشان می دهد که با سلولهای شماره ۳،۴،۶ یا ۸ هیچگونه واکنش سرمی وجود ندارد. لذا آنتیD، آنتیC و آنتیFyb با سلول شماره۳ رد می شوند. آنتی e را می توان با سلول شماره ۴ رد کرد. آنتیE و آنتیK را می توان با سلول شماره ۶ رد کرد. اما هیچ مورد اضافی با استفاده از سلول شماره ۸ رد نمی شود. بدین ترتیب پس از رد کردن، آنتیC، آنتیK و آنتی Fy aبه عنوان آنتی بادیهای مسئول احتمالی باقی می مانند. اما آنتی Fyaتنها الگوی فنوتیپ آنتی ژنی است که با الگوی واکنش پذیری سرم جور است. برای تکمیل این شناسایی، باید سلولهای هموزیگوس از نظر آنتی ژنی های C وK را که از نظر آنتی ژنی آنتیFya منفی هستند، برای رد آنتی بادیهای علیه C وK، در مقابل سرم آزمایش نمود.

در یک پانل عملی استفاده از اتوکنترل و بررسی واکنش در دمای اتاق،۰C37 و فاز آنتی گلوبولین برای ارزیابی شدت واکنشها و تعیین نوع آنتی بادی ضرورت دارد. جزئیات بیشتر در مورد پانلها در کتب رفرانس موجود است.

تفسیر کراس مچ ناسازگار

اشکالات متعددی در جریان آزمایشات سازگاری پدید می آیند که لازم است به سرعت و دقت مورد بررسی قرار گرفته و راه حل مناسبی ارائه شود . در ذیل به شرح مهمترین موارد ناسازگاری می پردازیم :

۱ـ مثبت بودن آنتی بادی در آزمایش غربالگری ، منفی بودن اتوکنترل و مثبت بودن کراس مچ ماژور :

تفسیر معمولی در این حالت تولید آلوآنتی بادی یا مخلوطی از آلوآنتی بادی ها در گیرنده می باشد که توسط سلولهای غربالگر مشخص شده است و در گلبولهای قرمز اهداکننده آنتی ژن معادل آلوآنتی بادی ها وجود دارد . مطالعات تشخیص آنتی بادی ترجیحاً در سرم و یا پلاسمای بیمار و واحدهای انتخابی صورت می گیرد . اگر واحدهای انتخابی نیز سازگاری نشان ندهند ، پاسخ مربوطه را در حالت های بعدی ملاحظه کنید .

۲ـ منفی بودن آنتی بادی در آزمایش غربالگری ، منفی بودن اتوکنترل و مثبت بودن کراس مچ :

کراس مچ ناسازگار در این حالت ، مکرراً در سیستم ABO ملاحظه می شود. گروه بندی ABO بیمار و اهداکننده باید مورد مطالعه قرار گیرد . گروه بندی غلط ABO چه در مورد بیمار و چه در مورد اهداکننده باعث ناسازگاری ABO می شود . همچنین ممکن است ، سرم بیمار حاوی آنتی بادی هـای سیـستـم ABO نظیــر آنـتی A1 باشد که در

غربالگری با گلبولهای قرمز (O) مشخص نشوند ولی در آزمایش با سلولهای شناخته شده A1 تشخیص داده می شوند .

حالت سوم حضور آنتی بادی های غیرفعال برعلیه A و B است که ناشی از انتقال خونهای قبلی یا درمان با گاماگلبولین تزریقی می باشد . مروری بر سابقه انتقال خون بیمار ، اطلاعات لازم در تفسیر نتایج را فراهم می کند .چنانچه سرم بیمار فقط با یکی از واحدهای اهدایی در مرحله کومبس غیر مستقیم ( IDC ) مثبت شود ، ممکن است واحدهای اهداکننده از نظر آزمون کومبس مستقیم (DAT) مثبت باشند . باید روی سلولهای اهداکننده آزمایش (DAT) انجام شود . اگر آزمایش مثبت بود ، نباید در انتقال خون از آن استفاده شود . گلبولهای قرمز اهداکننده ای که قبلاً با ایمونوگلبولین حساس شده اند در آزمایش DAT مثبت می شوند و در مرحله کومبس غیر مستقیم ( IDC ) آزمایش کراس مچ نیز با همه گیرنده ها مثبت خواهند شد .

تفسیر بعدی در مورد واحدهای اهداکننده زمانی است که آزمایش کومبس مستقیم (DAT) منفی می باشد ، وجود آلوآنتی بادی در سرم بیمار برعلیه یک آنتی ژن با شیوع کم که بر روی گلبولهای قرمز اهدایی وجود دارد ولی بر روی سلولهای غربال کننده وجود ندارد مطرح می گردد . در این صورت آزمایش تعیین هویت آنتی بادی باید با تعداد

زیادی از آنتی ژن های با شیوع کم صورت گیرد .

۳ـ مثبت شدن آزمایش غربال آنتی بادی ، اتوکنترل مثبت و کراس مچ ماژور مثبت :

هنگامی که هر سه آزمایش مثبت شود باید سه احتمال را مورد مطالعه قرار داد . اولین مورد وجود اتو آنتی بادی است. به دلیل اینکه بیشتر اتوآنتی بادی ها بر علیه آنتی ژن اختصاصی با شیوع بالا می باشند، از این رو با همه سلولهای آزمایش شده واکنش می دهند . این موضوع ، هم در مورد اتوآنتی بادی های سرد ، نظیر آنتی I و هم در مورد اتو آنتی بادی گرم برعلیه آنتی ژن های سیستم Rh صادق می باشد . در این موارد برای برداشتن و حذف اتوآنتی بادی باید روش هایی را به کار برد که آلوآنتی بادی های احتمالی به واسطه واکنش های اتوآنتی بادی موجود در سرم بیمار پنهان نمانده باشد.

چنانچه بیمار به تازگی خون دریافت کرده باشد ، تفسیر دوم اینست که یک آلوآنتی بادی با گلبولهای قرمز اهداکننده واکنش داده ، در نتیجه اتوکنترل مثبت می شود ، مثبت شدن آزمایش کومبس مستقیم این نظریه را تأیید می کند که حساس شدن گلبولهای قرمز اهداکننده به واسطه وجود آنتی بادی IgG می باشد و با مطالعه تعیین هویت آنتی بادی و تعیین فنوتیپ نمونه خون تزریقی مشکل حل خواهد شد . تفسیر سوم موارد غیرطبیعی در سرم بیمار و یا مشکلات مربوط به معــرف ها درخصوص واکـنش

های سرولوژیکی می باشد . تغییر نسبت طبیعی آلبومین و گاماگلبولین در سرم بیمار ممکن است باعث اتصال گلبولهای قرمز به یکدیگر شود که در بررسی میکروسکوپی به صورت رولو مشاهده می شود .

در این حالت ، تمام آزمایش ها از جمله اتوکنترل در دمای اتاق و مرحله ۳۷ درجه سانتی گراد ( در لوله Alb) منظره آگلوتیناسیون را نشان می دهند . از آنجا که گلبولهای قرمز را قبل از افزودن معرف آنتی گلبولین شستشو می دهند ، تشکیل رولو روی آزمایش کومبس غیر مستقیم ( IDC ) تأثیری نمی گذارد . این پدیده در بیماری هایی نظیرمیلوم مولتیپل و نفریت ها دیده می شود . درصورت اضافه کردن محلول نمکی سرم فیزیولوژی آگلوتیناسیون مربوط به رولو برطرف می شود و به این صورت می توان رولو را از آگلوتیناسیون مربوط به آنتی بادی تفکیک کرد .

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *