درمان انواع لوسمی

 

بسیاری از بیماران مبتلا به لوسمی، خواستار مشارکت فعال در تصمیماتی هستند که برای درمان آنها اتخاذ می شود. بیماران می خواهند در مورد بیماری و روش های درمانی خود مطلع باشند. به هرحال شوک و اضطراب ناشی از تشخیص سرطان در افراد، ممکن است فکرکردن در مورد سؤالاتی را که از پزشک خود باید داشته باشند، مشکل کند. غالباً این افراد لیستی از سؤالات خود را قبل از ملاقات با پزشک تهیه می کنند و برای اینکه تمام چیزهایی را که پزشک به آنها توضیح می دهد را به خاطر بسپارند، ممکن است یادداشت برداری کرده یا از ضبط صوت استفاده کنند. برخی بیماران نیز در زمان های ملاقات با پزشک خود، فردی از افراد فامیل یا دوستان را همراه دارند تا در بحث آنها شرکت نموده ، یادداشت بردارد و یا فقط به سخنان آنها گوش فرا دهد.

پزشک ممکن است بیماران را به پزشکان متخصص در امر درمان لوسمی ارجاع دهد و یا این که بیماران برای ارجاع به سایرمتخصصین، از پزشکان سوال نمایند. متخصصینی که لوسمی را درمان می کنند شامل هماتولوژیست ها و انکولوژیست های بالینی وانکولوژیست های رادیوتراپیست می باشند. متخصصین هماتولوژی و انکولوژی کودکان، لوسمی کودکی را درمان می کنند.

بیماران بایستی در مراکز درمانی دارای پزشکان مجرب در درمان لوسمی، تحت درمان قرار گیرند.

 

اخذ نگرشی نو

 

پیش ازشروع درمان، بیمار ممکن است نظریه تشخیصی دیگر یا برنامه ریزی درمانی دیگری را جستجو کند.

شاید جمع نمودن اسناد پزشکی و برنامه ریزی جهت پیدا کردن نظریه پزشک دیگر، وقت زیادی نخواهد. در بیشتر موارد، تاخیر در گرفتن چنین نظریه ای در روند درمان خللی وارد نمی کند. راه های مختلفی جهت یافتن نظر پزشک در خصوص دانستن نگرشی نو وجود دارد. پزشک ممکن است بیمار را به متخصّص یا متخصّصین دیگری ارجاع دهد. گاهی نیز در مر کز درمانی سرطان، چندین متخصّص به عنوان تیم با یکدیگر کارمی کنند.

آمادگی برای درمان

 

پزشک برنامه درمانی و نتایج مورد انتظار را برای بیمار بیان می کند. پزشک متناسب با نیازهای هر بیمار،  برنامه درمانی را طرح ریزی می کند.

درمان لوسمی به نوع لوسمی، سن بیمار، وجود سلول های سرطانی در مایع مغزی نخاعی و سابقه درمان لوسمی، بستگی دارد. همچنین درمان به شکل سلول های سرطانی، بستگی دارد. همچنین، پزشک سلامتی عمومی و علائم بیماری را درنظر می گیرد.

 

 

سؤالاتی که ممکن است شخص قبل از شروع درمان بخواهد از پزشک داشته باشد:

– نوع لوسمی من چیست؟

– درمان انتخابی من چیست؟ چه چیزی را برای من توصیه می کنید؟و چرا؟

– فواید مورد انتظار هرکدام از انواع درمان ها چیست؟

– عوارض جانبی و خطرات هر کدام از درمان ها چیست؟ عوارض جانبی چگونه کنترل می شوند؟

–  آیا درد خواهم داشت، چگونه می توانید به من کمک کنید؟

– هزینه درمان چقدر است؟

– درمان چه اثری بر فعالیت های عادی زندگی من دارد؟

– آیا مشارکت در کارآزمایی بالینی ( مطالعه تحقیقاتی ) برای من مناسب  است ؟

روش های درمانی

 

بهترین فرد برای توصیف انتخاب های درمانی و نتایج مورد انتظار، پزشک است. بسته به نوع و شدت بیماری، از شیمی درمانی، درمان بیولوژیک، اشعه درمانی      ( رادیوتراپی) و پیوند مغز استخوان استفاده می شود. در صورت بزرگ شدن طحال، ممکن است پزشک با جراحی آن را خارج کند. برخی از بیماران، ترکیبی از انواع درمان ها را دریافت می کنند.

بیماران مبتلا به لوسمی حاد، نیاز به درمان فوری دارند.هدف از درمان، بهبودی کامل است.  سپس بعد از ناپدید شدن علائم، برای پیشگیری از عود، درمان های بیشتری داده می شود. به این نوع درمان” درمان نگهدارنده” اطلاق می شود. برخی از بیماران مبتلا لوسمی بهبودی کامل پیدا می کنند.

در بیماران مبتلا به لوسمی مزمن که فاقد علائم بیماری می باشند، ممکن است درمان فوری لازم نباشد. پزشکان و پرستاران، سلامتی بیمار را کنترل می کنند و در صورت بروزنشانه ها و یا شدید شدن علائم، درمان شروع می گردد. در صورت نیاز به درمان لوسمی مزمن، اغلب کنترل بیماری و نشانه های آن صورت می گیرد. لوسمی مزمن، بندرت بهبودی کامل پیدا می کند و بیماران ،درمان نگهدارنده برای نگهداری سرطان در مرحله پس رفت (رمیسیون) دریافت می کنند.

بیماران ممکن است بخواهند در باره مشارکت در کارآزمایی بالینی ( مطالعه تحقیقاتی  در مورد روش های جدید درمانی) با پزشک صحبت کنند.

شیمی درمانی

 

بیشتر بیماران مبتلا به لوسمی، شیمی درمانی دریافت می کنند. شیمی درمانی استفاده از داروهای ضد سرطان برای از بین بردن سلول های سرطانی است. بسته به نوع لوسمی، بیماران ممکن است یک یا ترکیبی از چند دارو دریافت کنند.

بیماران مبتلا به لوسمی، شیمی درمانی را از روش های مختلفی دریافت می کنند:

بیماران ممکن است دارو را به دو روش زیر دریافت کنند :

بیماران در طی مراحلی، شیمی درمانی را دریافت می کنند: دوره درمان، دوره بهبودی و سپس دوره درمانی دیگر. در اغلب موارد، بیماران شیمی درمانی را در بخش سرپایی بیمارستان، مطب پزشکان و یا منزل دریافت می کنند. در مواردی، بسته به نوع داروی دریافتی و وضعیت سلامت عمومی بیماران، ممکن است بستری بیمارستانی نیاز باشد.

درمان بیولوژیک

 

درمان بیولوژیک در درمان بیماران مبتلا به انواع لوسمی بکار می رود. این روش درمانی قدرت دفاعی بدن را در برابر سرطان افزایش می دهد. درمان به صورت وریدی تجویز می شود.

برای تعدادی از بیماران مبتلا به لوسمی لنفوئیدی مزمن، از نوعی درمان بیولوژیک به نام آنتی بادی مونوکلونال استفاده می شود. این مواد با سلول های سرطانی ترکیب شده و سیستم ایمنی بدن را قادر می سازند تا سلول های سرطانی را در خون و مغز استخوان، از بین ببرد.

برای اغلب بیماران مبتلا به لوسمی میلوئیدی مزمن، از نوعی درمان بیولوژیک به نام اینترفرون استفاده می شود. این مواد رشد سلول های سرطانی را کند می کنند.

 

 

ممکن است بیماران درباره شیمی درمانی و درمان بیولوژیک سؤالات زیر را داشته باشند:

– چرا به این درمان نیاز دارم؟

– چه دارو یا داروهایی را دریافت خواهم کرد؟

– آیا قبل از شروع درمان باید به دندانپزشک مراجعه کنم؟

– چگونه درمان عمل می کند؟

– آیا بایستی برای دریافت درمان، در بیمارستان بستری شوم؟

– چگونه می توانم از تاثیر داروها مطلع گردم؟

– درمان چه مدت طول می کشد؟

– آیا عوارض جانبی در طول درمان بروز می کند؟ چه مدت طول می کشد؟ در مورد آنها چه می توانم بکنم؟

– آیا توسط این داروها عوارض جانبی تاخیری بروز می کند؟

– چه مدت به کنترل نیاز دارم؟

رادیوتراپی ( درمان با اشعه )

 

در رادیوتراپی اشعه های پرانرژی جهت از بین بردن سلول های سرطانی بکار می روند. در اغلب بیماران، دستگاهی بزرگ اشعه هایی را به مغز، طحال یا قسمت هایی از بدن که سلول های لوسمیک در آنجا تجمع یافته اند، هدایت می کند. در برخی از بیماران کل بدن زیر اشعه قرار داده می شود.( معمولا قبل از پیوند مغز استخوان داده می شود ).

بیماران رادیوتراپی را در کلینیک یا بیمارستان دریافت می کنند.

ممکن است بیماران سؤالات زیر را قبل از پر تو درمانی داشته باشند:

– چرا  به این درمان نیاز دارم؟

– چه موقع درمان شروع خواهد شد؟ چه مدت طول می کشد؟ چه موقع به پایان خواهد رسید؟

– چه احساسی در طول درمان خواهم داشت؟

– آیا عوارض جانبی در طول درمان بروز می کند؟ چه مدت طول می کشد؟ در   مورد آنها چه می توانم بکنم؟

– آیا عوارض جانبی تاخیری با این درمان بروز می کند؟

– در طول درمان چگونه می توانم از خود مراقبت کنم؟

– چگونه می توانم  از تاثیر رادیوتراپی با اطلاع گردم؟

– آیا می توانم به فعالیت های عادی زندگی خود ادام دهم ؟

– چه مدت به کنترل نیاز دارم؟

پیوند سلول های بنیادی

 

پیوند سلول های بنیادی در غالب مبتلایان به لوسمی انجام می شود. در ابتدا بیماربا مقادیر زیادی دارو، اشعه یا هر دو، درمان می شود. دارو سلول های لوسمیک و سالم خون را در مغز استخوان از بین می برد. سپس  سلول های بنیادی سالم از طریق لوله قابل انعطافی که در وریدهای بزرگ گردن یا قفسه سینه تعبیه می شود به بیمار داده می شود. سلول های بنیادی پیوند شده، سلول های خونی جدید ایجاد می کنند.

انواع مختلف پیوند سلول های بنیادی عبارت است از:

سلول های بنیادی ممکن است از بیمار یا اهداکننده اخذ شود:

ممکن است بیماران چند هفته بعد از پیوند در بیمارستان بستری شوند. تیم پزشکی تا زمانی که سلول های بنیادی تزریق شده، تولید کافی گلبول های سفید خون را شروع کنند، بیماران را از نظر بروز عفونت محافظت می کنند.

ممکن است قبل از پیوند سلول های بنیادی افراد سؤالات زیر را از پزشک داشته باشند:

– کدام نوع پیوند سلول های بنیادی را دریافت خواهم کرد؟ در صورت نیاز به اهدا کننده، چگونه می توانم شخص مناسب را پیدا کنم؟

– چه مدت در بیمارستان بستری می شوم؟ و در صورت ترخیص از بیمارستان به چه مراقبت هایی نیاز دارم؟

– چگونه می توانم بدانم درمان مؤثر واقع شده است؟

– درمان چه خطرات و عوارضی دارد؟ درمورد آنها چه اقداماتی می توانم انجام دهم؟

– چه تغییراتی باید درفعالیت های عادی روزانه خود بدهم؟

– شانس من برای بهبودی کامل چقدر است؟ دوره بهبودی چه مدت طول می کشد؟

– در چه فواصل زمانی باید کنترل شوم؟

 

عوارض جانبی درمان

 

از آنجایی که درمان روی سلول ها و بافت های سالم نیز اثر می کند، لذا عوارض جانبی درمان شایع هستند. عوارض جانبی به نوع و وسعت درمان بستگی دارد و ممکن است در هر فردی متفاوت باشد. حتی ممکن است از درمانی به درمان دیگر نیز تغییر کند. پزشکان و پرستاران قبل از شروع درمان، بایستی عوارض جانبی احتمالی و روش های درمان و مراقبت آن ها را توضیح دهند.

شیمی درمانی

عواض جانبی شیمی درمانی به نوع و مقدار دارو بستگی دارد. به طور کلی داروهای ضد سرطان، روی سلول هایی که رشد سریع دارند اثر می کند، بخصوص سلول های لوسمی. شیمی درمانی همچنین روی سایرسلول هایی که رشد سریع دارند اثر می کند.

  “سلول های خونی: این سلول ها با عفونت مقابله کرده، به لخته شدن خون کمک می کنند واکسیژن را به تمام قسمت های بدن حمل می کنند. باتاثیر دارو روی سلول های خونی، احتمال عفونت، خونریزی خودبخودی، کبودی و خستگی و ضعف در بیماران بیشتر می شود.

  “سلول های ریشه مو : شیمی درمانی موجب ریزش مو می شود. موها مجددا رشد می کنند. موهای جدید از نظر رنگ و بافت متفاوت هستند.

  “سلول های پوششی دستگاه گوارشی : شیمی درمانی موجب بروز بی اشتهایی، تهوع و استفراغ، اسهال و زخم دهان و لب ها می شود. اغلب این عوارض با مصرف دارو کنترل می شوند.

بعضی از داروها روی سیستم تولید مثل اثر می کنند. در زنان ممکن است قاعدگی نامنظم یا قطع شود. ممکن است نشانه های یائسگی در زنان از قبیل قرمزی و خشکی مخاط واژن، بروز کند. ممکن است تولید اسپرم در مردان متوقف شود. چون این تغییرات ممکن است دائمی باشد، برخی از مردان قبل از درمان اسپرم خود را منجمد و ذخیره می کنند. غالب بچه های مبتلا به لوسمی که درمان می شوند، زمان بلوغ توان باروری طبیعی دارند.  اما گاهی اوقات با توجه به نوع و مقدار داروها و سن بیمار، تعدادی از دختران و پسران ممکن است در زمان بلوغ دچار عقیمی شوند.

چون هدف درمانی ” تارگت تراپی” (گاهی اوقات برای لوسمی میلوئید مزمن استفاده می شود ) فقط روی سلول های لوسمی اثر می کند، در مقایسه با سایر داروهای ضد سرطان عوارض کمتری دارد.  Gleevecممکن است موجب احتباس آب در بیماران شود. این امر موجب بروز تورم و پف آلودگی در بیماران می گردد.

درمان بیولوژیک:

عوارض جانبی درمان بیولوژیکی به نوع ماده مورد استفاده بستگی دارد و از فردی به فرد دیگر متفاوت است. قرمزی وتورم محل تزریق شایع است. علائم شبه آنفلونزا ممکن است ایجاد شود. پزشکان و پرستاران باید از نظر علائم کم خونی و سایر اختلالات بیمار را کنترل کنند.

پرتو درمانی :

ممکن است رادیوتراپی موجب شود تا بیماران از ادامه درمان خسته شوند. استراحت در طول درمان مهم است ولی پزشکان توصیه می کنند تا حد توان به فعالیت های عادی خود ادامه دهند. در بیماران تحت رادیوتراپی،.پوست محل درمان خشک و قرمز می شود. سایرعوارض جانبی رادیوتراپی به مقدار اشعه و محل درمان بستگی دارد. اگررادیوتراپی با شیمی درمانی توام شود، عوارض جانبی شدیدتر می شود. پزشکان می توانند عوارض جانبی را کنترل یا درمان کنند.

پیوند سلول های بنیادی:

در بیماران پیوندی خطر عفونت، خونریزی و سایر عوارض جانبی به علت تاثیر دوز بالای شیمی درمانی و رادیوتراپی افزایش می یابد. علاوه بر این، در بیمارانی که سلول های بنیادی را از مغز استخوان اهدا کننده دریافت می کنند ممکن است

” بیماری پیوند علیه میزبان” یا ” “GVHD ممکن است ایجاد شود. در GVHD سلول های بنیادی دهنده در برابر بافت های  بیمار واکنش نشان می دهند. اغلب موارد کبد، پوست یا دستگاه گوارشی تحت تاثیر قرار می گیرد. GVHD ممکن است خفیف یا شدید باشد. ممکن است در هر زمانی بعد از پیوند، حتی سال های بعد ایجاد شود. مصرف استروئیدها کمک کننده است.

 

 

تغذیه

 

افراد در طی درمان سرطان نیازمند تغذیه مناسب می باشند .آنها نیاز به کالری و پروتئین کافی برای پیشبرد بهبودی، بدست آوردن توان و قدرت و داشتن وزن سالم دارند. تغذیه مناسب به بیماران کمک می کند تا احساس بهتروانرژی داشته باشند. بیماران در صورتی که دچار ناراحتی یا خستگی با شند، ممکن است میل به غذا خوردن نداشته باشند. همچنین عوارض جانبی درمان نظیر بی اشتهایی، تهوع و استفراغ ممکن است غذا خوردن را مشکل کند. طعم غذاها ممکن است متفاوت بنظر برسد.

پزشک و متخصص تغذیه می توانند  درمورد روش های حفظ تغذیه سالم توصیه های لازم را داشته باشند.

مراقبت های حمایتی(تسکینی)

 

لوسمی و درمان آن موجب بروز مشکلات سلامت دیگری می گردد. بیماران از مراقبت حمایتی برای پیشگیری و یا کنترل این مشکلات، پیشبرد راحتی و افزایش کیفیت زندگی خود در طی درمان،  بهره می جویند.

از آنجایی که مبتلایان به لوسمی براحتی دچار عفونت می شوند، لذا آنتی بیوتیک ها و سایر داروها را برای حفاظت در برابر عفونت دریافت می کنند. به بیماران توصیه می گردد که از حضور در مکان های پرجمعیت و همچنین از تماس با افرادی که دچار سرما خوردگی و یا سایر بیماری های مسری هستند، اجتناب نمایند. در صورت بروز عفونت، بایستی آن را جدی تلقی نموده و سریعتر درمان را شروع نمود. ممکن است بیماران نیاز به بستری بیمارستانی برای دریافت درمان ها داشته باشند. کم خونی و عفونت از سایر مشکلاتی هستند که نیاز به درمان مراقبتی دارند. بیماران ممکن است نیازمند تزریق گلبول های قرمز خون، برای کسب انرژی بیشتر داشته باشند. تزریق پلاکت موجب کاهش خطر بروز خونریزی های خطرناک می گردد. مراقبت های دندانی خیلی مهم می باشد. لوسمی و شیمی درمانی موجب حساس شدن دهان وعفونی شدن سریع آن شده و نیز احتمال بروز خونریزی افزایش می یابد. پزشکان توصیه می کنند بیماران معاینات دندانی کامل داشته و درصورت امکان قبل از شیمی درمانی، مراقبت های دندانی لازم انجام گیرد.

مراقبت های پی گیری

 

 مراقبت های پی گیری بعد از درمان در بیماران مبتلا به لوسمی، مهم ترین قسمت برنامه درمانی است. با کنترل منظم، هر گونه تغییر در سلامتی مورد توجه قرار می گیرد. پزشک می تواند مشکلات را شناسایی و هر چه سریع تر درمان کند. کنترل منظم دوره ای با استفاده از معاینه بدنی ، آزمایشات خون، عکس برداری، آسپیراسیون مغز استخوان و کشیدن مایع مغزی نخاعی انجام می شود. پزشک برنامه مراقبت های پی گیری شامل فواصل زمانی ویزیت و آزمایشات مورد نیاز را به بیمار توضیح می دهد.

 

منابع حمایتی

 

زندگی با بیماری مهمی همانند لوسمی آسان نیست. برخی افراد، برای مقابله با جنبه های احساسی و عملی این بیماری به کمک نیاز دارند. در این گروه ها ، بیماران یا اعضاء خانواده ایشان جمع شده و در یادگیری درباره برخورد با بیماری و عوارض درمان مشارکت می کنند. بیماران ممکن است تمایل داشته باشند تا با یکی از اعضاء تیم مراقبت سلامت درباره یافتن گروه حمایتی صحبت کنند. همچنین نگرانی درباره درمان و کنترل عوارض جانبی، اقامت بیمارستانی و هزینه بیمارستانی شایع است. پزشک، پرستار یا سایراعضاء تیم مراقبت سلامت می توانند به پرسش های بیماران در مورد درمان، کار یا سایر فعالیت ها پاسخ دهند. ملاقات با مددکار اجتماعی، مشاور یا فرد مذهبی می تواند برای افرادی که می خواهند در مورد احساسات خود صحبت کرده و نگرانی خود را مطرح کنند، کمک کننده باشد.

اغلب مددکار اجتماعی، منابعی را برای کمک مالی، انتقال و مراقبت در منزل و حمایت های عاطفی پیشنهاد می دهد.

کارآزمایی های بالینی ( مطالعات تحقیقاتی  مرتبط با سرطان)

 

پزشکان انواع مختلفی از مطالعات کار آزمایی بالینی را هدایت می کنند. مطالعات تحقیقاتی مطالعاتی هستند که افراد می توانند به طور اختیاری در آنها شرکت کنند. آنها هم چنین سهم مهمی در علم پزشکی برای کمک پزشکان جهت آموختن مطالب بیشتر در مورد بیماری ها را دارند. اگر چه کار آزمایی بالینی برخی خطرات را به همراه دارد ولی محققین مراحل خیلی دقیقی، را برای حفاظت از جان بیماران به کار می گیرند. بیماران علاقمند به شرکت در کارآزمایی بالینی باید با پزشک صحبت کنند.

 

اصطلاحات

 

 

 

 

منبع مورد استفاده:

 

.Cancergov/cancertopics/wyntk/Leukemia. http://www

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *