ایمونوگلبولین های مختلف حاوی مقادیر قابل ملاحظه ای کربو هیدرات می باشد که به شکل زنجیره های ساده یا پیچیده بوسیله پیوندهای کووالان به اسیدهای آمینه های زنجیره های پلی پپتیدی متصل می باشند. اطلاعات زیادی در مورد این بخش وجود ندارد ولی احتمالا” این قسمت نقش مهمی را در پایداری ساختمان آنتی بادی ، ترشح ایمونوگلبولین بوسیله پلاسما سل و اعمال بیولوژیک نواحی ثابت زنجیره های سنگین از قبیل فعال کردن سیستم کمپلمان ایفا می کند. بطور کلی کربوهیدراتها در قطعات مختلفی چون زنجیره اتصال ، جزء ترشحی و نواحی ثابت زنجیره های سنگین یافت می شوند ، ولی در زنجیره های سبک یا ناحیه متغیر زنجیر ه های سنگین طبیعی وجود ندارند. آنتی بادی های مختلف از نظر دارا بودن تعداد مولکول های کربوهیدراتی تفاوت دارند و آنتی بادی های IgD , IgE , IgM هر یک بطور متوسط پنج الیگو ساکارید، IgA دارای دو تا سه الیگوساکارید و بالاخره IgG دارای یک الیگوساکارید می باشد . چگونگی اتصال قندها به مولکول های آنتی بادی بدین صورت است که آنزیمی بنام N– استیل گلوکز آمین آسپارژین ترانس گلیکوزیلاز در گلژی وجود داشته که می تواند قند N– استیل گلوکز آمین را با اتصال N– گلیکوزیدی به اسید آمینه آسپارژین در دومین CH متصل نماید .
فعالیت های عملیاتی آنتی بادی :
نقش عمده آنتی بادی، حفاظت بدن در مقابل تهاجم عوامل خارجی و میکروب ها می باشد. از طرف دیگر تحت شرایط خاص ، آنتی بادی ممکن است ضایعاتی را در بدن به وجود آورد وحتی منجر به مرگ شخص نیز بشود. فعالیت عملیاتی آنتی بادی با اتصال آن با آنتی ژن آغاز می شود و این اتصال پیامدهای گوناگونی دارد که وابسته به ساختمان آنتی ژن و ایزوتیپ آنتی بادی می باشد.آنتی بادی ها کلا دارای دو نقش ویژه هستند یکی نقش حفاظتی آنتی بادی و دیگری نقش تخریبی آن.
